Dag vriendjes en vriendinnetjes!

Het is alweer ff geleden, dus weer tijd voor een stukje tekst hierzo op mn reissite!
3 maart ben ik aangekomen op Kolkata (Calcutta) en ben richting de Sudderstreet gegaan. Backpackers area van Kolkata. Aankomst in dit deel van India was toch wel even shocking! India is zeker wel andere koek dan de landen als Thailand, Laos, Cambodja of Vietnam. Het is druk, chaotisch druk, vies, lawaai van alle auto's die toeteren, mensen die op straat leven/slapen, mensen die aan je plukken en bedelen om geld. Ja wel even acclimatiseren dus. Maar desalniettemin is het daarom ook erg interessant.
De meeste hostels in/rondom Sudderstreet zaten al vol, maar heb nog een bedje in een dormroom van Centerpoint Guesthouse weten te scoren. En dat voor maar 100 Rupees! (60 Rupees is ca. 1 Euro). Helaas kregen we er ook gratis Bedbugs bij. Dit zijn beestjes die in het bed/matras zitten. Erg klein maar je kan ze wel zien. Deze bijten je 's nachts en zorgen de dagen erna voor grote en jeukende bulten!! Een meevaller was dat we ze voor het slapen gaan al zagen. En ja hoor mijn hele bed zat onder, zelfs na twee keer het overtrek verschonen kwamen ze terug. Een andere jongen in de dorm John (USA) en ik besloten de nacht op het balkonterras door te brengen. Wel hard en koud, maar in iedergeval niet wakker geworden onder de jeukende bulten! Wel 's ochtends wakker geworden door het ochtendgebed van een moskee naast ons hostel. Ach dat heet aanpassen he..
Verder in Kolkata mn tijd besteed aan wat sightseeing, gewoon omdat dat er ook bij hoort. De stad een beetje rond gewandeld. En oa. naar het Mother Teresa House geweest, waar je het graf van haar kan aanschouwen (nooit geweten dat ze daar lag...). Waar ik zeker ook veel tijd aan heb besteed is het eten in Kolkata. Jeetje, van alles wat ik naar binnen heb gestouwd, is het eten hier toch wel het beste! Lekkere curries en masalas, lekkere yoghurt en lassies, en de altijd heerlijke Chai (melk thee). En ook erg goedkoop. Heb toch wel gemiddeld avond gegeten voor ca 0,5 tot 1 Euro.
Mn plan voor India een beetje uitgewerkt en besloten naar het noordoosten van India te reizen (en daar uiteindelijk de grens naar Nepal over te steken). Zo gezegd, zo gedaan. De nachttrein gepakt naar New Jalpaiguri. Een rit van 10 uur. Op zich een prima trein, erg basic maar het bed was oke en heb prima geslapen. Vanuit New Jalpaiguri direct de jeep gepakt naar mn bestemming Darjeeling. Deze bergstad is zo anders dan Kolkata. Ten eerste is het er een stuk koeler, 's nachts vriest het iets en overdag ca. 20 graden. Ten tweede het is veel schoner en rustiger en de mensen lijken wat welvarender. Maar goed, daar komen we niet voor. Het gaat om de Himalaya. Want vanuit Darjeeling heb je zicht op de Himalaya. Ja mijn eerste view op deze bergreeks. De volgende ochtend samen met Taka (JAP) de jeep gepakt naar Tiger Hill. Vanuit hier kan je als het goed weer is, de Kangchenjunga (8586 meter) en zelfs de Mount Everest (8848 meter) zien! Helaas hadden wij geen geluk en was het erg bewolkt. Zo bewolkt dat zelfs de sunrise niet goed te zien was.
Zelf zat ik nog te twijfelen om een trekking in Darjeeling te doen. Na wikken en wegen heb ik besloten deze niet te doen en na Darjeeling door te reizen naar Sikkim (provincie van India) en hier een trekking te doen. Voor Sikkim heb je een speciaal Permit nodig, gratis dat wel. Deze in Darjeeling gescoord.
Verder in Darjeeling nog naar een theeplantage geweest. Niet dat dit heel bijzonder was, maar een vrouw daar zij dat ik maar eens de vallei achter de plantage in moest lopen. Ik zou het zeer waarderen zei ze. Gratis consult is altijd goed, dus via de plantage de vallei ingelopen. En mooi was het zeker! Via allerlei kleine dorpjes (5 to 10 huisjes) de vallei omlaag gelopen. Onderweg locals tegen gekomen die vooral van het boerenleven bestaan. In het dal van de vallei was een riviertje, deze overgestoken en de tocht omhoog gemaakt. Pff toch nog best pittig deze onverwachte kleine trek. Omhoog geklommen en weer via kleine dorpjes terug in Darjeeling gekomen. Met de rug nat er toch nog een 3,5 uur over gedaan. Ach een goede voorbereiding voor de trekking in Sikkim.
De laatste dag in Darjeeling weer vroeg opgestaan om het nog eens te proberen bij de Tiger Hill. Deze keer iets meer geluk en een mooie sunrise mogen aanschouwen. Helaas waren er nog veel wolken in de bergen en hebben we de top van de Kangchenjunga wel gezien maar de Mount Everest niet. Tijdens het middag uur mn rugzak gepakt en op de jeep gestapt naar Pelling, mn eerste stop in Sikkim. Vanuit Pelling een nog beter zicht op de Kangchenjunga mountainreeks. Echt geweldig en indrukwekkend om vanuit het dakterras van je hostel hier op te kijken. Helaas in Pelling (voor het eerste in mn reis) echt goed ziek geworden van het eten. De volgende dag een antibiotica kuurtje genomen en gewoon op karakter door gegaan.
In Pelling besloten de Goecha La trek te doen. Een trekking van 8 dagen die start in Yuksom. Samen met Pablo en Caroline (DUI) de volgende dag naar Yuksom gereisd en de voorbereidingen getroffen voor de trek. De trek hebben we geboekt bij een agency. We hadden een gids, een kok en een hulpkok voor onze trek. Zelfs nog twee yaks die de spullen als tent (voor het geval dat de trekkinghut vol zat), kookgerei en eten dragen. Pablo en Caroline deden de 4 daagse trek, na Dzongri zou ik met de gids verder gaan en zouden zij met een andere gids terug gaan. De volgende dag om 9.30 uur gestart aan de trek vanuit Yuksom. Het begon goed, lekker weer en de klim viel mee. Na de lunch werd het wat minder. Het begon kouder te worden en wat te regenen. Ook het pad werd stijler en het was een pittige klim. Uiteindelijk kwamen we om 15.30 uur aan in Tshoka. Hier verbleven we in een trekkershut. Daar was ook alles mee gezegd. Erg basic allemaal. Geen elektriciteit, geen verwarming, er miste een aantal ramen in de hut, en we sliepen op een 2 cm dik matrasje van stroo. Gelukkig was er in een ander hutje (bij local people) een vuurtje waar we ons konden opwarmen en ik mn hemd en t-shirt kon drogen (gerookt en wel kreeg ik die de volgende ochtend terug). Het mocht dan wel afzien zijn de trekking, maar het eten was geweldig. De kok maakte veel en erg lekker eten. Van soep tot Dal en van gevulde Roti tot zelfs een keer frietjes! 's Nachts koelde het sterk af en we moesten zelfs met al onze kleding in onze mummy slaapzak slapen! Maar een prima nachtrust gepakt dat wel.
De tweede dag na het aanschouwen van de sunrise en het ontbijt, koers gezet naar Dzongri. Tijdens onze trek vernam onze gids van andere gidsen dat een trek vanaf Dzongri niet meer mogelijk was vanwege te veel ijs en sneeuw. Dat betekende dat ik niet mn 8 dagen vol kan maken naar de Goecha La pas! Ff afwachten nog, misschien is het toch nog mogelijk. De klim naar Dzongri was nog zwaarder dan de dag ervoor. Misschien ook wel door de hoogte en dus de ijle lucht. Soms maar een paar stappen gezet en gerust om weer op adem te komen. Met een hartslag als mokerslagen, doorgezet en om 14.00 uur aangekomen in Dzongri. Onwerkelijk, gestart met 20 gr en zon, en in Dzongri was alles wit en vroor het zelfs. Maar wel ongelofelijk mooi. Omgeven door het Himalaya Gebergte op een hoogte van 4000 meter. Maar in Dzongri werd het zeker, mijn tocht naar de Goecha La pas was niet mogelijk vanwege te veel sneeuw en ijs op het pad. Te gevaarlijk. Dat maar van me afgezet en de volgende ochtend begonnen met vroeg opstaan. Tijd voor sunrise op het viewpoint (4200 meter) voor een view over de Himalaya en dus ook op de Kangchenjunga. Zoals jullie op de foto's kunnen zien was het onwijs mooi, zelfs nog mooier, maar dat kan je niet vastleggen met de camera. Tot nu toe veruit mn hoogtepunt van mn reis. Een trekking waarin het afzien is, maar waarbij je ook beloond wordt!
Na dit viewpoint koers terug gezet naar Tshoka. De daling was fysiek minder zwaar dan de klim, maar killing voor je knieen. En oppassen ook, vanwege de sneeuw was het soms erg glad. Terug gekomen in Tshoka restte ons alleen nog de volgende dag. De daling van Tshoka naar Yuksom, waar onze trekking eindigde.
De dag erna de 5 uur durende jeeprit gepakt naar Gangtok, de hoofdstad van Sikkim. Hier twee dagen doorgebracht en vervolgens was het zover. Op naar NEPAL!!
Via Siliguri op 18 maart de grens overgestoken naar het grensdorpje Kakarvitta. Hier mn visa on arrival voor Nepal bemachtigd. Helaas de bus naar Kathmandu gemist, dus overnacht in Kakarvitta. De volgende dag om 5.00 uur begonnen aan de 15 uur durende rit naar Kathmandu. Daar goed en wel gearriveerd en mezelf gesetteld in Hotel Potala. Middel in Thamel, backpackers area van Kathmandu. Kathmandu is een leuke stad. Wel echt toeristisch maar vriendelijke locals, leuke omgeving en sfeervolle tentjes. Wat ook meteen opvalt is dat alles in het teken staat van trekkings. Overal shops die trekkinggear aanbieden en mensen die je op straat aanspreken of je een trekking wilt maken en niet een gids nodig hebt. Voor mij was dat niet het geval. Want ik heb besloten de Annapurna Circuit te doen. Zelf, zonder gids of porter (drager).
Het hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, in Kathmandu (of ja 3 uur rijden vanuit Kathmandu) was toch wel Bungeejumpen! Oke het kostte wat geld, maar het stond op mn bucketlist en op de valreep een ticket geboekt voor de op twee na hoogste Bungeejump van de wereld, athans dat zeggen ze. Namelijk een sprong van 160 meter. Ondanks dat ik wat afgevallen ben, was ik toch de op een na zwaarste van de groep. Omdat ze met de lichtste persoon beginnen, moest in nog even wachten. Spanning opbouwen noemen ze dat. Spannend was het wel, zeker als je daar op dat plateau staat en naar beneden kijkt. Maar ja als je daar eenmaal ondersteboven hangt dan stelt het eigelijk allemaal niet zoveel voor.. ;) Heb zelfs nog een filmpje gemaakt van de sprong (jaja gesprongen met de cam in mn hand) en zal die proberen te uploaden.

Gisteren heb ik de bus gepakt naar mn volgende bestemming. En daar zit ik dan. Nu vandaag, in Pokhara. Morgen ga ik beginnen aan de Annapurna trek. Een trekking die minimaal 12 dagen duurt en waarbij het hoogste punt de Thorong La pass is (5416 meter). De voorbereidingen zijn getroffen. Ik heb de ACAP vergunning binnen (kosten 2000 NPR) en de TIMS permit (kosten 1450 NPS). De ACAP is om in het Annapurna gebied te mogen komen, de TIMS is een vergunnen als je alleen (zonder gids of agentcy) wilt trekken. Geld klopperij, maarja. Spullen zijn ook al binnen en alles is zo goed als ingepakt. Ik heb een winterjas en slaapzak gehuurd en nog kleine dingetjes aangeschaft. Uiteraard zal ik uitgebreid verslag doen van mn trek als ik terug ben!

Na de Annapurna Circuit wil ik verder doorreizen naar het Bardia nationaal park, in het zuid-westen van Nepal. Wellicht nog een kleine voetsafari om (als het lukt) een een-hoornige neushoorn, tijgers of Aziatische olifanten te spotten. Daarna terug naar India. Waar ik precies de grens oversteek moet ik nog ff zien.

Hoe gaat het met jullie daarzo in Nederland?? Vernam via via dat de lente zich al wat meer laat zien.. Top voor jullie!

Nou tot snel weer en ik zeg ciao vanuit een meer dan prima internetcafe in Pokhara! (agghh alleen dat toetsenbord, vol met aangekoekte chocola en andere tattie).

Thomas