Vrienden,

'Tijd vliegt'. Zeker ik ben een grootverbruiker van deze uitdrukking. Vaak zonder na te denken of de tijd echt vliegt. Het is als de dag van gister dat ik op 10 oktober 2010 afscheid nam van jullie allen, op het vliegtuig stapte, bepakt met mn backpack en een enkeltje Bangkok. Met de instelling om maximaal een jaar weg te blijven.
Nu zit ik hier in het bruisende Kuala Lumpur mijn epiloog te schrijven en terug te denken aan mn reis. Na 17 maanden en 18 dagen is de dag gekomen om terug te keren naar huis. Nog steeds met dezelfde backpack, alleen nu met een enkeltje Kuala Lumpur - Parijs - Schiphol en rijk aan herinneringen en ervaringen. Herinneringen aan een reis die als ik hem over mocht doen precies hetzelfde zou doen. De tien maanden Azie waren een eye opener. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik terug denk aan de 14-daagse Annapurna trek in Nepal of je zelf een weg banen in de kleine steegjes van Varanasi (India) tussen horde mensen, koeien en zwerfvuil. Australie heft zeker voor een positieve afwisseling gezorgd na mn tijd in Azie. Twee maanden gewerkt in Perth City waarbij een hechte vriendegroep ontstond in onze kliek backpackers van diverse nationaliteiten. Bijna vier maanden gewerkt in Corrigin/Kulin, op 3 uur afstand van Perth. Als enige onder de locals in een dorpje met iets meer dan 600 inwoners, om werkzaamheden te verrichten voor de graanoogst 2011/2012. De laatste twee maanden reizen door Nieuw Zeeland en Australie waren een top afsluiter van een dynamische reis. Van sky-diven in Nieuw Zeeland tot Roadtrippen in Australie.
Het zijn veel herinneringen en lastig deze allemaal in je geheugen op te roepen. Herinneringen die vaak boven komen drijven als je een bepaald geluid hoort, bepaalde geur waarneemt of zo maar als een flits binnen schieten op een onverwacht moment. Herinneringen van 1,5 jaar backpacken die ik vast niet allemaal in chronologische volgorde uit mn mouw kan schudden bij thuiskomst. Iets dat tijd nodig heeft. En dan nog is het voor anderen lastig dit voor te stellen als je er zelf niet bij bent geweerst.
Maar toch altijd leuk terug te blikken op een aantal onvergetelijke momenten;

- India, Sikkim: mijn eerste 'echte' trekking op mn reis, de Goecha-La trek. Een hike van acht dagen die wegens weersomstandigheden ingekort werd naar vier dagen. Een zware trek, nog zwaarder dan de Annapurna circuit, maar mijn eerste ervaring met de Himalaya mountain range. Rewarding and mind blowing!

- Laos, The Southern Swing: een driedaagse motortour door de binnenlanden van Laos, waar ik wellicht slechts twee toeristen ben tegen gekomen. Kleine dorpjes met locals die bijna bezwarend vriendelijk zijn. Kinderen die bijna een arm uit de kom zwaaien als je voorbij komt rijden. Het land van de glimlach, oprecht.

- Thailand, Koh Phangan: de Full Moon party op Haad Rin Beach, waarbij we 's ochtends aan het eind van het feest de dieprode zon zagen opkomen.

- Nepal, Annapurna circuit: de Annapurna trek van 14 dagen. Welke ik samen met de jonge Engelsman Gareth heb voltooid. Die begon in 25 graden en op zijn hoogste punt, de Thorung La pass met zijn 5416 mtr, onverbitterlijk koud was. Uitgeput maar voldaan daarna op het dak van de locale bus (zoals de Nepali reizen als de bus vol zit) terug naar Pokhara waarbij we ons beloonde op een heerlijk malse yak-steak.

- India, Darjeeling: de eerste aanschouwing met de Kanchenjunga (8586 mtr, 3e hoogste berg van de wereld) en de mount Everest (8848 mtr, hoogste berg van de wereld), in de betoverende stad Darjeeling.

- Indonesie, Bondowosso: een verblijf bij Slamet in zijn dorp. Voor vier dagen opgenomen in zijn familie. Primitief leven (koken op hout, douchen met een emmertje koud water), maar uniek om te zien en ervaren hoe deze mensen de dagelijkse dag doorkomen. Off the beaten track.

- Thailand, Koh Tao: de eerste keer scuba diven in de tropische wateren van Koh Tao. Het behalen van mn PADI Open Water! De start van vele duiken die daarna hebben gevolgd.

- Varanasi, India: gewoonweg slenteren door de kleine steegjes van Varanasi. Waarbij om het aantal minuten mensen luid voorbij rennen met een (soort van) brancard, een levenloos persoon opweg om ritueel verbrand te worden aan de oever van de Ganges rivier.

- East Victoria Park, Perth, Australie: 44 Rathay Street, het shared-house waar een zestal van onze backpacker vrienden woonden. Onvergetelijke huisfeesten en een mooie uitvalbasis tijdens mn werk in Corrigin/Kulin. Bijna een studentenleven gevoel voor twee maanden.

- Kulin, Australie: seizoenswerk bij CBH in Kulin. Werkweken van bijna 100 uur. Het CBH team Kulin hield me op de been. Met collega's als Dan, Steve, Jeremy en Troy de meeste schik ooit gehad. Laughed until we cried.

- Kulin, Australie: vossenjacht met Segio Luchesie. Een thrilling kat en muis spel tussen ons en de vos. Gewapend met een omgebouwde V8 ambulance en vier jachthonden.

- Taupo, Nieuw-Zeeland: De sky-dive. Een totale duur van wellicht een enkele minuten, maar het blijft je voor altijd bij. Een onbeschrijfelijk gevoel, een adrenaline shot dat alles overstijgd.

Dit is een slechts fractie van alles dat zich af heeft gespeeld in 1,5 jaar. Een reis waarbij ik:
- Door 12 landen heb gereisd
- 31.476 km over land heb afgelegd
- 16 vluchten heb gemaakt
- 1 keer ziek ben geweest (door voedsel)
- 2345 vrienden heb gemaakt
- 23 keer heb moeten rennen voor het toilet
- 1 keer net te laat was
- Plus 45 graden heb overleefd
- Minus 15 graden heb heb doorstaan
- 1 keer een bezoek heb gebracht aan het ziekenhuis
- Op fiets, brommer, auto, boot, vliegtuig, olifant, kameel en struisvogel heb gereden
- In meer dan 15 talen 'proost' heb leren zeggen
- 384 mooie zonsondergangen heb aanschouwd
- 1 keer zonsopgang heb gezien
- Mijn eerste sky-dive heb gedaan
- Voor het eerste zeeziek ben geweest
- Hoogtepunten heb bereikt (5416 mtr)
- Maar ook dieptepunten (-32 mtr)
- Vaak dronken ben geweest, maar ook vaak nuchter
- Misschien wel meer heb geleerd dan in 4 jaar HBO studie
- En waarin ik alles heb gedaan dat ik wou doen.

Dit is het voor zover. Het boek is uit. De missie is volbracht. De koek is op. Ik vertrek over 9 uur met budget Airline Airasia van Kuala Lumpur naar Parijs, waarna ik met de service van de Thalys per spoor donderdag 29 maart om 18.30 uur aankom op Schiphol.
Vooralsnog een raadsel wat er in Nederland gaat afspelen. Werkeloos en nog geen concreet doel voor ogen. Waarvan ik vooraf dacht dat mijn Bucketlist na deze reis zou inkrimpen, is het tegenovergestelde waar. Meer plannen gerelateerd aan het reizen zijn op de lijst toegevoegd. Deze reis heeft deuren geopend. De wereld lijkt groter dan voorheen en door het feit dat ik over enkele dagen 27 wordt lijkt de tijdsdruk alleen maar toe te nemen. De plannen zijn er, de uitvoering laat nog even op zich wachten. Vooralsnog wil ik weer wat tijd thuis in Nederland doorbrengen.

Ik wil iedereen die zich aangesproken voelt bedanken voor alle mentale steun en toeverlaat. Voor de betrokkenheid, het volgen van mn reis en de reacties op mn reissite. Ik ben ook benieuwd hoe het met jullie is. Zeker na 1,5 jr. Wat is er thuis veranderd? We zullen het zien.

Tot straks!

Thomas

ps. de laatste fotoreeks van de maand Australie zijn te vinden door op de volgende link te klikken:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.338731162840912.75743.100001120937325&type=3&l=7d528f02cd
Enjoy!