Hi there you all!

Het mag nu wel duidelijk zijn. Elke keer weer een verhaal met een interval van een maand. Elke keer over een specifiek land.
Deze keer is het tijd voor Indonesie. Want ja een maand geleden vloog ik van Singapore naar Jakarta. Dat was het begin van het einde van hoofdstuk Azie.
Jakarta is booming, althans dat zeggen ze. Veel heb ik er niet veel van gezien. Een nachtje geslapen in Jalan Jaksa, backpackerstraat van de hoofdstad van Indonesie. De volgende dag door naar Bandung. Het blijkt een gewone stad, met niet heel veel speciale dingen voor de doorsnee toerist. Echter wou ik het gewoon gezien hebben omdat jawel, mijn oom (Ome Co) hier vandaan komt. Na veel 'Jalan Jalan' (Bahasa Indonesisch voor: gewoon rondlopen zonder doel) de stad wel aardig gezien. Natuurlijk een overstatement, want Bandung is een van de grootste steden van Java/Indonesie. De volgende stop was Yogyakarta, een stad vlak bij de vulkaan Merapi en de bekende Hindoeïstische tempel Borobudur. Borobudur was leuk om te zien, maar na alle tempels (zeker Angkor Wat en Bagan) niet heel indrukwekkend. Merapi zou heel mooi kunnen zijn, als het niet mistig is... Heb nog wel de schade die Merapi recent heeft aangericht kunnen aanschouwen.
Op weg naar de vulkaan Bromo het plaatsje Solo nog even meegepakt. Een vreemde stijl van tempels staan hier, met nog vreemdere beelden. Nouja beoordeel de foto's maar. Met de nachttrein door naar Malang, daar meteen overgestapt naar Probolinggo. Het startpunt voor de tocht over de vulkaan Bromo. 's Ochtends vroeg op, tenminste ik vind 3.00 uur vroeg. Met de 4x4 jeep opweg naar het viewpoint en wachten op sunrise. Indrukwekkend was het zeker. Zicht hebben op drie vulkanen. Bromo is de meest actiefste. Dit bleek wel toen we (na het viewpoint) op de kraterrand van Bromo stonden. Na gerommel en vliegende stukken rots, vooral veel vulkanisch as dat geëjaculeerd werd. Heel cool. Geheel ongevaarlijk is het niet. Van valbeveiliging of afzetting hebben ze bij Bromo niet gehoord. Een stap verkeerd op de kraterrand en ik verwacht niet dat je het na kan vertellen. Nou, ik gelukkig wel..
Omdat Indonesie voor mij zeker ook in het teken stond van vulkanen, was het na Bromo koers zetten naar Kawah Ijen. In deze oude vulkaan wordt zwavel gewonnen. Tijdens de busstop in Bondowoso (vlak bij Kawah Ijen) een local genaamd Slamet ontmoet. De shared pick-up naar Kawah Ijen ging al niet meer en ik had toch een slaapplek nodig. Slamet nodigde mij uit om bij zn familie te blijven en dan kon hij meteen zn dorp laten zien. Dit bleek een top ervaring. Werd meteen opgenomen in het gezin. Eten werd voor mij klaar gemaakt en een bedje was gespreid. Zo gul en vriendelijk zoals de mensen hier zijn, geweldig gewoon. De volgende dag met Slamet op de motor (een 3 uur durende rit) naar Kawah Ijen gegaan. Een 'stunning view' op de top van de vulkaan. Locals werken zich hier in het zweet door het zwavel van onderaan het kratermeer op te halen, omhoog te lopen naar de kraterrand en vervolgens naar beneden te lopen. Die Die Hards lopen met ca 80 Kg mineraal op hun schouders. Per Kg wordt er 600 Rupiah betaald en ze lopen twee keer per dag. Ze verdienen dus per dag ca. 96000 Rupiah. Dit lijkt veel maar omgerekend is dit 8 Euro. Lichamelijk uitputtelijk en de zwaveldampen bij het kratermeer zijn niet te harden. Een keer werd het voor mij bijna te erg. De wolk van zwaveldamp werd mij richting uit geblazen. Ik kon haast geen adem halen en had het gevoel bijna te stikken. Mn T-shirt uitgetrokken met water nat gemaakt en snel naar boven gelopen voorbij de kraterrand. Respect voor de local arbeiders.
Het beviel erg goed bij Slamet en zijn familie. Hier uiteindelijk drie nachten gebleven. Ook nog uitgebreid zijn dorp gezien waar elke familie zo zn business heeft; dakpannen maken, groentes verbouwen, terracotta maken, etc. Daarna was het zover. Op de bus van Java naar Bali. Eerst maar eens naar Ubud, culturele stad van Bali en veel minder toeristisch dan Kuta. In Ubud Tim (NL) weer ontmoet, die ik in Melaka (Maleisie) heb leren kennen. Samen met hem en Linda vier dagen hier in Ubud gebleven. Monkey Forrest (met veel brutale apen) gezien, op de brommer naar een bekende tempel (waarvan ik de naam even kwijt ben, en op dit moment te lui ben het op te zoeken in mn Guide) en de Unesco rijstterrassen gezien. En uiteraard menig avond lekker geborreld, waaronder een topavond onder het genoet van een van de beste live-bands ever. Daarna van Tim en Linda (die gingen naar Lovina) afscheid genomen en ik ging naar Lombok. Main thing in Lombok was voor mij de Rinjani trek. Een drie daagse trekking op de vulkaan Rinjani. Zo gezegd zo gedaan. En 15 juli gestart aan de trekking. De groep vormde zich uit: moi, Marina (NL), PieterJan, Ruber, Katrin, Kerlijne (twee koppels uit Belgie). Natuurlijk ook een gids en drie porters voor het dragen van de tenten en eten. De trek was inderdaad pittig, maar holy sh*t zoo geweldig! Op de kraterrand heb je uitzicht over het kratermeer en in het kratermeer ligt weer een kleinere (actieve) vulkaan! De challenge was de laatste dag. Om 3.00 uur opstaan en hiken naar de top van de grote vulkaan (3726 mtr), voor sunrise. Het eind van de klim is het steilst en bestaat voornamelijk uit gravel/zand/vulkaan as/kiezels. Twee stappen vooruit betekent een stap naar achter. Bijtend op mn tandvlees de top gehaald. En ja op die hoogte blijkt het vooral erg fris. Bibberend en bevend gewacht tot de zon op kwam. Een geweldig uitzicht over een deel van Indonesie. De Gili Island (Lombok) konden we zien, zelfs Sumbawa, Bali en.. Flores. Na deze klim weer terug bij het base camp. Waar ons na het ontbijt een daling van 5 uur te wachten stond.
Na deze intensieve trek was het tijd voor relaxen en party-en. Tijd voor Gili Trawangan! Een super chill eiland met mooie stranden en een azuur blauwe zee. Hier Tim (NL) weer ontmoet en samen met 7 andere een leuke groep gevormd. Veel gefeest (want ja in OZ schijnt het toch wat duurder te zijn, dus nu maar ff meepakken) en ge-chilled. Maar ook nog gedoken. Heb twee duiken gemaakt en oa een white-tip shark, green turtle, squid, en vele andere vissen gezien. Met een zicht van meer dan 20 mtr waren dit toch wel de beste duiken die ik heb gemaakt.
Ach en aan al het goede komt een eind. Zo ook aan Gili Trawangan. Dus zondag 24 juli heb ik samen met Tim, Esmee, Michel (NL) de boot, bus, boot genomen naar Padangbai. Hier een nachtje gebleven en de volgende dag alleen door naar Kuta. Kuta, een stad vol surfdudes, toeristen, commerciele onzin en dronken ozzies. Vanwege de prima locatie tov het vliegveld hier toch maar gesettled. En ja, dan toch nog even op de brommer om de Holy Tempel Uluwatu mee te pakken.

En nu is het dan zover. Over een paar uur is het avontuur in Azie voorbij. Een tocht van meer dan 9,5 maanden door de landen als Thailand, Laos, Cambodja, Vietnam, India, Nepal, Myanmar, Maleisie, Singapore en Indonesie. Waarbij het toch vooral veel in het teken stond van gehurkt poepen, eten met stokjes of handen, pittig eten, koude douches, zon, zee, strand, bergen, dalen, en zelfs sneeuw (Himalaya).
Want over ca. 20 uur vlieg ik naar Perth. De grootste stad in Westen Australia. Daar waar het nu gem. 18 graden is, daar waar mensen vloeiend (hey mate, wel met een accent) Engels spreken en waarbij de samenleving, economie en cultuur als westers wordt bestempeld.
Het plan is nog steeds om daar even te werken. Dus fingers crossed, hopen dat ik snel een baantje kan vinden. Het echte backpacken zal dan wat afnemen en ik hoop ergens tijdelijk even te settelen. Ook wel lekker, niet de hele tijd weer slepen met die rugzak, afscheid nemen, nieuwe mensen ontmoeten en dingen moeten zien omdat het anders jammer is dat je ze mist. Even weer leven ergens.
Uiteraard volgen de status update, nieuwtjes, verhalen, roddels en overig snel weer op mn site. Dus tot snel maar weer op thomasspekschoor.reismee.nl!

Ciao mates!!!