Hay-ya Everyone!!!

Een mijlpaal is bereikt! Een hoofdstuk is afgesloten! Door het iets meer dan 88 werkdagen volbrengen in de 'Australian Regional Area' Corrigin en Kulin en door het uitvoeren van in dit geval agrarisch gerelateerd werk, heb ik de mogelijkheid voor het eventueel in de toekomst aan te vragen 2e Australian Working Holiday Visa veiliggesteld. 24 januari jl. was mijn laatste werkdag bij CBH, na een periode van 3,5 maand in de 'Wheatbelt' van West-Australie. Een periode dat soms hard werken betekende, met veel lol doorgebracht werd en dat in onze relatief weinig vrije tijd door country-style aktiviteiten ingevuld werd. Een super tijd, wat het afscheid ook weer moeilijk maakt. Met al die Mate's toch een lange tijd opgetrokken, zeker met Daniel die vanaf het begin bij CBH mn collega was. Maarja dat is reizen, het is komen en weer vertrekken, hallo en gedag zeggen.

De graanoogst van 2011 heeft voor de meeste boeren veel meer gebracht dan de door droogte geteisterde oogst van vorig jaar. Echter voor veel boeren heeft het ook minder gebracht dan verwacht. Late neerslag in december heeft de kwaliteit van het graan verlaagd. Ook de de lage marktwaarde van de graansoorten heeft de graanboeren niet het voordeel gegeven.

CBH Kulin heeft gepresteerd deze oogst. Met een totale capaciteit van 130.000 ton graan (ja dat is 130 miljoen kilo graan, heel wat korrels) hebben we onze site met 127.500 ton tot bijna de rand toe gevuld. (Feitje: in de droge zomer van 2010 heeft CBH Kulin onderdak geboden aan maar 28.000 ton graan). Ook alle boeren hebben aan kunnen leveren en hun oogst kunnen voltooien. Met bloed, zweet, tranen, graan, stof, hitte, doorzettingsvermogen, ruggengraat en hoop hebben we CBH Kulin gevuld, tot de laatste korrel. Na het officieel sluiten van de site was het tijd voor de grote schoonmaak. Dit startte vorige week en betekende de deuren van de bin's sealen (na het sealen wordt het graan in de Bin's met een gas behandeld en de Bin's moeten daarom luchtdicht zijn), conveyorbelt-systeem en grid-systeem met perslucht schoonblazen, het terrein opruimen en dergelijke zaken.

Sergio Luchesi, met een Australische nationaliteit maar een stamboom die wortelt tot diep in noord Italie, mag zich beschouwen als een van de grote graanboeren in en rond Kulin. Na het graanseizoen breekt het schapenseizoen aan, daar ook de business van Sergio in meedingt. En zeker niet gering, met meer dan 6000 woldragers is Sergio ook hierin een zwaargewicht. Een groot invloed op schapenverlies zijn vossen, die 's avonds en 's nacht onschuldige lammetjes uit het veld pikken. Criminaliteit van de hoogste orde waar gerechtigheid tegen op moet treden. Reden voor Sergio om twee keer per week de oorzaak van dit probleem de kop in te drukken. En ja ook wij zijn mee geweest op vossenjacht! Vergeet ruiters op paarden in Engels uniform begeleid door Beagle's of Springer Spaniel's en een mooi stukje trompetmuziek bij start van de jacht. Stel je het volgende voor: een omgebouwde ambulance die voorin plaats biedt aan de bestuurder en bijrijder. Hierachter in een separate sectie een bank over de breedte van het verhicel die plaats biedt aan zes personen. Achterin twee grote kooien met vier grote jachthonden (het merk van de honden is me ontgaan, maar de grootste van de vier honden had zonder zijn hoofd op te liften oogcontact met mijn adamsappel, zonder dat ik hoefde te bukken. Heel groot dus). Op de neus van de motorkap een bordje 'PEST TERMINATOR!'. 's Avonds stormend over de velden van Luchesi, met vier manueel te bedienen schijnwerpers op zoek naar vossen. Een hobbelig ritje waarbij alle ogen gericht zijn op de verlichte duisternis naar iets dat beweegt. Bij het spotten van een vos geeft Sergio vol gas en brult de gekietelde V-vormige acht-cilinder als nooit te voren, die de achterwiel aangedreven bolide naar links en rechts wat laat uitbreken. Met een snelheid dat voelt als 300 km/h door de bebouwde kom gaan de we achtervolging in. Als we levellen met de vos gaat de Pest Terminator in de ankers en trekt Sergio vanuit binnenin aan een touw dat de twee kooien achterin opent. Zo snel als de wind sprinten de vier jachthonden voorbij de auto richting het doelwit, die vocaal aangemoedigd worden door Sergio met het luidkeels scheeuwen van 'C'mon bitches, kill that fucking cunt!!!'. De jachthonden zijn niet meer te stoppen, vol met adrenaline hebben zij nog maar een doel. Met de mindset 'search and destroy' bereiken de honden snelheden waar Usain Bolt van kan dromen. Een moment dat mij een deja vu gevoel gaf naar een scene uit de film Snatch. Met de klanken van de klassieker 'Golden Brown' in mn hoofd vliegt de vos door de lucht, om vervolgens weer opgevangen te worden door de jachthonden. Acrobatiek waar een jonglerende circusclown jaloers op wordt. Meer wil ik niet in detail treden, maar veel blijft er niet van de vos over dan dat waar een puzzel van 1000 stukjes in het niets valt. Met de allure van het behalen van goud op de 100 mtr sprint huppelen de vier jachthonden kwispelend weer achter in de kooi. Ook zij weten dat dit pas het begin van de avond is en dat er nog meer schouderklopjes te wachten staan. Resultaat van de avond, vier vossen en drie konijnen. De konijnen worden in huize Luchesie gefileerd en in de massive walk-in koeling naast een drietal uitgeklede Roo's gehangen. Zoals bijna traditioneel in Australie gaan ook deze jongens op de Barbie.

Tijdens de broeiende zomer hier in OZ is er voor de locals in Kulin maar een manier om af te koelen: waterskieen. Een uitnodiging om een poging te wagen op het Risenborough Lake kon ik daarom ook zeker niet afslaan. Onder het genot van een Carlton Dry (Ozzie piss) eerst maar even de poes uit de boom gekeken. Na het lafjes afwachten aan de oever met bezwete handpalmen, was de tijd voor mij gekomen om aan het touw te hangen achter de V8 speedboat, die een geul in het water trekt dat schaamrood op de wangen van Mozes vormt. Geen rubberen banaan of traktor binnenband, nee het echte werk. Tijd om mijn (nog nooit vertoonde) kunsten op het water te vertonen. Zwemmen of verzuipen. Een moment om je tot ridder te laten slaan en te genieten van eeuwige roem, of om door het dorp te gaan als Dutch Loser, domme tulpenplukker, houtenklompendrager of dope smoker. Ik kan tegen jullie flink uit mn duim zuigen en opscheppen over geweldige salto's, drie dubbele schroeven, The Wet Betty en/of The Squatting Indian. Helaas, na een start voor mij op het Knee-board (waar ik, al zeg ik het zelf, toch aardig goed deed) kampte de boot met kleine technische mankementen. Een ritje op de Wake-board moest uitblijven, maarja zo moeilijk ziet het er niet uit, dus kom maar op de volgende keer!

Tijdens de werkperiode bij CBH heb ik af en toe nog een uitstap naar Perth gemaakt, om hier de nog aanwezige Backpacker vrienden op te zoeken. Een zestal zit nog gevestigd in een gedeeld huis in East Victoria Park. John (UK, werkt als bouwvakker), Sam & Davie (UK, werken in bosbeheer en 'rapen' zaadjes van native bomen), Simon (NZ, werkt bij TNT), Barry (IER, werkt bij stichting welzijn van walvissen) en Richard aka. Big Richy (UK, tijdelijk werkzoekende). Een bezoek aan hen geeft bijna altijd wel garantie tot een knalfeest. Echter hebben door omstandigheden de huisfeesten aan de 44 Rathay Street tot een minimum bijgeschroeft moeten worden. Voornamelijk geluidsoverlast en daardoor klachten van de buurt (tot aan de andere kant van Perth) hebben politie reden gegeven voor een meermaals bezoek per weekend aan hun adres. En nou niet bepaald om mee te doen met shot-roulette, bier-pingpong, the MAN-game (als je 'man' zegt moet je drinken, en geloof me dat doe je heel vaak), Crash the Can of Glij hm erin (ja, ze hebben ook een zwembad in de achtertuin).

Ook kerst en Oud & Nieuw heb ik in Perth doorgebracht. Het waren beide een te kort weekend omdat werk in Kulin te wachten stond, maar het was superb! Kerst werd zoals altijd gevierd met een waar feestmaal. Oud en Nieuw werd gestart met de Perth Cup (paardenrace + DJ stage / afterparty), vervolgens de huisparty in East Victoria Park en het wissellen van het jaar werd gedaan in Northbridge, Perth.

De zaterdag van het tweede weekend van 2012 heb ik volbracht in het WACA, het cricketstadium van Perth. Hier (in 7 uur, pff) live gezien hoe Australie het opnam tegen India in de Test Cricket match. Het was interessant, maar als ik eerlijk ben is het tenenkrommend traag. Zeker als je voetbal gewend bent. En die zaterdag was nog maar een van de drie dagen van de wedstrijd AUS - IND. Tja cricket blijkt een sport van geduld en thee drinken. Geef mij maar een biertje, 90 minuten vlemmen en creatieve spreekkoren door het stadium. Overigens heeft Australie na de wedstrijd op zondag gejuicht en India een traan gelaten..

Morgen is het Australia Day, een nationale feestdag dat uitbundig in Down Under gevierd wordt (waarschijnlijk vergelijkbaar met koninginnedag in Nederland) vanwege de Britse vloot die in 1788 voet aan land zette, maar ook een dag waarop ik van Perth naar Melbourne vlieg. Echter alleen voor een overstap, want een dag later vlieg ik met de service van Jetstar van Melbourne naar Christchurst, Nieuw-Zeeland. Deze overstap in Melbourne geeft me de kans om ook nog ff te proosten met Kristin, een vriendin uit Nederland die ook nog steeds onderweg is. In een maand Nieuw-Zeeland als een theedoek uitwringen, waarbij ik vooral mn tijd wil spenderen in het zuiderlijke eiland. Mijn To-Do lijst afwerken, waarbij adrenaline aktiviteiten op de planning staan. In de voetsporen treden van Frodo, op 5000 mtr uit een vliegtuig springen, een eitje koken in borrelende geisers, sneeuwballengevecht op top van een gletsjer, wildwater raften, powerjet-boat racen en waarschijnlijk nog wel meer.

We zullen het zien, we wachten het af. Maar een ding beloof ik jullie, het wordt in geur en kleur weer gepost op deze site.

See ya!!

Thomas

ps. voor diegene die hopeloos met hun handen in het haar en tranen in de ogen thuis naar mijn terugkomst verlangen kan ik zeggen; nog even volhouden. Over twee maanden ben ik weer te vinden op Nederlandse bodem.

Voor diegene die hun geluk niet opkunnen en fluitend door het leven gaan omdat ik nog steeds op reis ben zeg ik; dikke pech. Over twee maand ben ik terug en is de pret voorbij!!