Kia Ora!

Zoals Maori 'hallo' zeggen. Op een dag vliegen van Nederland. Aan de andere kant van de wereld. Als je op het strand van Scheveningen met je schepje een gat graaft tot je weer licht ziet kom je hier uit. Nieuw Zeeland, een land van Maori's, Kiwi's, Rugby, fush & chups (zo zeggen kiwi's fish & chips), aardbevingen, schapen (6 schapen op 1 inwoner), een oogverblindend mooi landschap en avontuur. En ik moet toegeven, het is zoals ze zeggen: mooi, heel mooi. Veel landschappen die al eerder de revu gepasseerd hebben, vooral in Azie. Maar wat het juist zo bijzonder maakt is dat het zo divers en bereikbaar is. Als je tijdens het rijden een keer met je ogen knippert zit je van een berglandschap aan de kust. Van jungle aan wijngaarden. Of van teletubbie landschap aan borrelende modderpoelen. Niet voor niets is daarom Nieuw Zeeland ook gebruikt voor het filmen van Peter Jacksons oscar verslindende trilogie, The Lord of the Rings. Een feit uit de filmindustrie waar ze hier onder maar erg trots op zijn.

Maar goed, het begon allemaal op 28 januari jl. in....

Christchurst

Vanaf Melbourne met de service van Jetstar gevlogen op Christchurst. Natuurlijk was het mij tijdens mn reis niet ontgaan dat op 22 februari 2011 Christchurst getroffen was door een aardbeving van 6.3 op de schaal van Richter. Dat niet alleen veel materiele schade heeft aangericht maar ook aan 181 mensen het leven heeft gekost. Had niets anders verwacht dat er vast nog wel iets wat schade zichtbaar zou zijn, maar dit bleek een dikke understatement. (Ik zal ook nooit meer het antwoord en de gezichtsuitdrukking van de buschauffeur vergeten op de vraag mij in het stadscentrum af te zetten: 'City centre? Which city centre Bru?!'). Een grote verassing was dat bij aankomst in Christchurst bepaalde hostels niet eens meer bestonden, de binnenstad compleet afgezet is met bouwhekken (de verboden te betreden 'Red-Zone'), het eens zo grote Christchurst meer weg had van een spookstad. Impressive! Dat zeker. Je inleven in de gevolgen van de confrontatie van de Indo-Australische en de Pacifische tektonische platen heb je al snel gedaan. Ondanks de nog steeds zichtbare ellende was er toch een driedaagse muziek/comedie festival en zodoende twee nachten in de grootste stad van het zuider eiland doorgebracht.

Tijdens mn start in Christchurst ook mn beslissing voor NZ gemaakt. Reizen met de Kiwi Experience, een hop-on/ hop-off bus pas. Omdat mn reis door Kiwiland maar uit vier weken bestaat, moeten we efficient zijn. Geen tijd te verliezen en zoveel mogelijk meepakken.

Kaiteriteri - Abel Tasman National Park

Waar veel mensen walvissen spotten of met dolfijnen zwemmen, was Kaikoura voor mij alleen een stopover. Twee nachten gebleven in Kaiteriteri om de Abel Tasman National Park coastal trek te doen. Tijdsgebonden maar een dag trek, maar zeker de moeite waard! In ons hostel tijdens een van de bar-sessie ook al meer geintegreerd in de groep van de Kiwi Experience, bestaande uit Zweden, Noren, Engelsen, Canadesen en Dutchies!

Frans Josef Glacier

Op weg naar Frans Josef tijdens de busreis langs de ruige westkust een overstop gemaakt in Westport. Zoals een enkeling op Facebook al gespot hadden (thanks to het veel gebruikte taggen) hadden we in het betreffende hostel een thema feest. De vrouwen in een kostuum uit vuilniszakken, de mannen als... vrouwen. Eng hoe sommige Mates overtuigend uit de hoek kwamen als vrouw. Tim (NL) en Mike (Nor) spanden de kroon. Bijna als professionele travestiet met de beste fake vrouwenstem had menig man in de kroeg moeite zich te bedwingen. Naja het resulteerde in het meest opmerkelijke beeldmateriaal, een onvergetelijke avond en een Hallo Goedemorgen Hoofdpijn.

Frans Josef gletsjer, de grote broer van Fox gletsjer die daar op een sneeuwbal-worp afstand vanaf ligt. Eerder tijdens mn reis al gletsjers gezien (India, Nepal). Ondanks dit toch een primeur: een gletsjertrek! Een volle dag nog wel. Erg interessant, zeker de ijsgrotten. Sommige zo groot dat je er in kan lopen!

Queenstown

Queenstown heeft me diep in de geldbeugel geraakt, maar geen seconde spijt van gehad. Activiteiten van mn bucketlist afgestreept! Veel stond in het teken van de eerste keer. Voor het eerst in mn leven een vliegtuig bestuurd, voor het eerste in mn leven een canyon swing van 110 mtr hoog gemaakt, voor het eerst in mn leven de wel bekende en schitterende tweedaagse Routeburn trek gelopen. Veel uitgeweest, de beste avonden van Nieuw Zeeland in Queenstown gehad.

Na bijna een week Queenstown, face to face met de harde realiteit. Iedereen van de groep had andere plannen. De een ging naar Fiji, de ander ging naar het meest zuidelijke puntje van NZ. Het was afscheid nemen van een te gekke groep. En ik ging door naar Wellington. Van het zuidereiland naar het noordereiland.

Wellington

Hier had veel meer in kunnen zitten. Echter door tijdsrestrictie maar een nacht verbleven. Ik zal eerlijk bekennen dat ik geen musea mens ben, toch een van de meest interessante musea ooit gezien. Dus mochten jullie Wellington een keer aandoen ga dan zeker naar het Te Papa museum!

Taupo

Al een keer een Sky-dive gedaan? DOEN!!! Een van de meest kicke dingen die ik ooit heb gedaan. De sprong uit het vliegtuig geeft je een vrije val van 55 seconden. Je geest heeft moeite te schakelen als je op 15.000 ft (4500 mtr) uit het vliegtuig springt. Na twee seconden weet je wat er gaande is. Je valt met hoge snelheid richting het aardoppervlak, waarbij alles afhangt van 1 touwtje. De vraag 'gaat ie open of niet' spookt door je hoofd. Je kan niets anders doen dan scheeuwen. Scheeuwen van adrenaline dat door je lichaam schiet. Je bovenlip lijkt door de luchtweerstand tot boven je wenkbrauwen op te krullen en door de snelheid lijken de 55 seconden vrijeval 5 seconden te duren. Als de parachute na gebeden in elke religie en spijtbetuigingen aan onze lieve Heer toch opent, lijkt je hoofd het gewicht van lood te hebben en blijft deze even achter bij de rest van je lichaam dat omhoog wordt getrokken. Als de chute volledig is opengeklapt en je naar beneden zweeft, kijk je pas om je heen en realiseer je je nog meer wat je aan het doen bent. Met het uitzicht over Lake Taupo en een groot deel van Nieuw Zeeland mocht ik zelfs nog even de touwtjes in handen nemen en zelf de chute besturen. Na de landing als het springen op dons dacht ik maar aan 1 ding: dit ga ik vaken doen!

De tweede dag in Taupo een dag trekking gedaan, de Tongariro Crossing. Na de Lord of the Rings trilogie beter bekend als de Mount Doom trek. Je kan hier letterlijk in de voetsporen treden van Frodo. Mount Doom op klimmen, de vulkaan waar hij de magische ring in laat smelten. De trek was niet zwaar maar beloonde je met een stunning scenery!

Rotorura

Dit vulkanisch actieve deel van NZ staat naast gijsers, zwavelmeren en borrelende modderpoelen ook in het teken van de Maori cultuur. Om hier iets meer over te weten te komen een Hangi bijgewoond. Een traditie van de Maori, waarbij het eten op hete kolen in een kuil met aarde wordt bedekt. Op weg van Rotorua naar Auckland een stop gemaakt in Waitomo om daar de Waitomo caves in te gaan. Een grottenstelsel dat tot een diepte van meer dan 1 km reikt. De grotten worden bewoond door glow-worms. Wormpies die licht geven om insecten aan te trekken. Via abseilen, zip-lines, tuben en het beklimmen van ondergrotse watervallen op verschillende plekken deze glowworms gezien. Vergelijkbaar met een heldere sterrenhemel. Echter zijn de glow-worms geluidgevoelig en lichten meer op bij een hard geluid, dat met veel enthousiasme door onze gids gedemonstreerd werd.

Auckland

In Auckland eindigde de Kiwi Experience voor mij en ging ik local. Laura (NZ, Auckland) heb ik in Perth ontmoet tijdens mn twee maanden verblijf in Perth City. Haar opgezocht en rondgetourd. Oa Goat-Island (snorkelen) en een verblijf bij haar ouders in Thames, op 3 uur van Auckland. Helemaal top om samen te reizen met een insider. Ondertussen nog twee duiken in The Bay of Islands meegepakt. Op een diepte van 18 mtr tot 36 mtr onder de zeespiegel voor de kust van het noordelijk puntje van Nieuw Zeeland ligt de HMNZS Canterbury met een lengte van 113 mtr. Een fregat van de Nieuw Zeelandse marine. Lekker om na meer dan een half jaar weer te duiken.

28 Feb jl. was het zover. Afgezet door Laura bij Auckland Airport en mn vlucht gepakt naar Christchurst voor een stopover en de volgende dag naar Melbourne. Het einde van NZ tot nu toe. Een land waar ik zeker nog wel een keer terug kom. Maar dan voor een roadtrip. Gaan en staan waar je zelf wilt. Je eigen route bepalen.

Zoals wellicht bekend ben ik alweer meer dan twee weken in Australie, op het moment diep in het rode center van de Outback, Alice Springs. In een maandje de de rode lijn door OZ verkennen. Het laatste hoofdstuk van deze trip. Iets wat zeker waard is ook op papier te zetten, maar dat volgt later. Niet veel later, want over twee weken is het boek uit. Dan pak ik het vliegtuig met enkele stopovers naar het land dat Europees kampioen voetbal 2012 wordt. Oranje!

Adieu!

Thomas