Maleisie & Singapore

Dag fijne vrienden!

Leuk dat jullie me nog steeds volgen. Dit na alweer meer dan 8,5 maand aan de andere kant van de wereld (geografisch niet helemaal waar, maar literair gezien staat het wel leuk..).
Bij deze even een update van mn reis door Maleisie en een paar dagen in Singapore.

Op 30 mei in gezonde staat aangekomen in Kuala Lumpur, de hoofstad van Maleisie. Hier drie nachtjes verbleven en onder andere na het zien van de Petronas Towers op de bus gestapt naar de Cameron Highlands. De Cameron Highlands, daar waar het door het hoogteverschil een aantal graden koeler is, was geweldig. Verschillende Trails die door de jungle lopen in deze hooglanden, kan je zelf te voet verkennen. De eerste dag samen met Diana (Zwi), Elvira (Zwi), Hannah (UK) en Lee (Sing) van mn hostel, Trail 9 + 9a gedaan. Dit was prima te doen en een goede warming-up voor Trail 1, de Gurung Brinchang. Een berg net buiten Tanah Rata, het stadje waar ik tijdens mn tijd in de CH verbleef. De Gurung Brinchang 'beklimmen' was te gek. De klim naar de top duurde een kleine twee uur, wat het allemaal wel deed meevallen. Echter is het zoooo vochtig in de lucht, dat je constant zweet. Het gutste van mn voorhoofd, drupte van mn kin en rolde van tussen mn schouderbladen mn bilspleet in. Maar het was het waard. Zeker omdat het deel van de jungle net voor de top, het Mossy Forrest wordt genoemd. Jungle dat je doet denken of je een figurant bent in de film Avatar. Het mos groeit daar overal, wat prachtige maar ook griezelige beelden oplevert. De nachten in CH waren het beste. Door de koele avondtemperatuur, heb ik hier de beste nachten gehad (op het gebied van slapen dan he.. we moeten het wel netjes houden).
Besloten om na de Cameron Highlands door te reizen naar Penang. Een eiland in het noord/westen van Maleisie. Hier genesteld in de stad Georgetown. In Georgetown, op het verkennen van de stad en het huren van een brommert om het eiland rond te gaan, weinig noemenswaardig gedaan. Maar Penang was gewoon gezellig. Om de reissleur even te doorbreken (tja dat krijg je na 8 maanden wel eens) lekker ouderwets een biosje gepakt. Heerlijk in de Airco gekoelde super-de-luxe bios weggezakt onder het genot van Pirates of the Caribbean 4, in 3D nog wel.
Na 3 dagen Penang doorgebust naar het veelbeloofde Perhentian Island, in het noord/oosten van Maleisie. Vele goede verhalen deden de ronde en ik was er klaar voor om het nu zelf eens te ontdekken. De Perhentian Islands bestaat uit twee eilanden. Perhentian Besar en Perhentian Kecil. Backpackers vestigen zich meer op het kleine (kecil) eiland, dus ik ben bij Kecil uit de boot gestapt. Perhentian Kecil is perfect. Niet te rustig, niet te druk, kleine prive standjes zijn er te vinden, maar een feestje 's avonds op het strand is ook mogelijk. Maar wat een van de reden was dat ik op dit paradijs was, is het duiken. De tweede dag eerst maar eens begonnen met snorkelen. Een goede start al zeg ik het zelf. Een blauwpunt rog, zee-schildpad en haaien gespot. Er ging ook een onderwatercamera mee, dus check de foto's maar even!
De dag erna begonnen met mn Advanced Open Water Diving course. Een vervolg op mn eerste PADI Open Water. Dit bestond uit een wrakduik, navigatieduik, nachtduik en een duik om je lichaam onderwater beter onder controle te kijgen. De wrakduik was echt geweldig. In het wrak zit een compartiment met een luchtbel. De luchtbel is net een spiegel waar je doorheen zwemt. In de luchtbel kan je je ademapparaat uitdoen en normaal ademen en met elkaar praten. Ook de nachtduik vond ik geweldig. Onder water deden we onze zaklampen uit en bewogen met onze armen door het water. Plankton in het water licht dan groen op, zoiets als kleine vuurvliegjes. Oja.. enne ook zoals de 'romantische scene' van de film The Beach, waarin Leo 's nachts gaat watertrappellen met die Franse meid.
Goed, genoeg strandplezier, dus op naar Taman Negara. De Jungle van Peninsular Maleisie. Na settelen in een meer dan prima dormroom en een goede conversatie tijdens avondeten met een andere Thomas (Zwi), de volgende dag de Canopy Walk gedaan. Dit zijn hangbruggen op ca. 40 mtr van de grond. Hierdoor loop je een groot gedeelte door de bomen van de jungle. Deze relatief eenvoudige walk uitgebreid met een andere Trail van ca. 4 uur. Tijdens de lunch op deze extra Trail oog in oog komen te staan met onze 8 potige (en 2 klauwen) vriend, El Scorpio. Niet verwacht dat ik deze jongen tegen zou komen. Na een wat lastige fotosessie mn tas gecontroleerd (of er niet een van zn vriendjes mee wilde reizen) en de toch afgemaakt. Dit was een goede voorbereiding voor de trekking de dag er op. Want de dag erna startte ik aan een 2-daagse jungle trekking, en jawel in mn uppie. Zonder gids of andere bondgenoot. Overnacht in een 'Hide', een houten hut waar vanuit je wildlife kan spotten. Gelukkig hier een Engels stel ontmoet, dat maakte het wat gezelliger dan alleen de nacht doorbrengen in de jungle. Geen olifant, tijger of neushoorn gespot, maar wel twee tapirs. De volgende dag koers terug gezet door de dichte jungle, op naar thuisbasis Kuala Tahan. Doordrenkt van het zweet, onder de bloedzuigers en toch ook wel een beetje vermoeid , veilig en wel terug gekomen. 's Avonds werden wel (overigens geheel gratis) getrakteerd op een typische tropische storm. Helaas moesten wat bomen het leven laten. Gelukkig bleef ons hostel (overigens geheel gemaakt van hout en niet echt volgens de Nederlandse normen en/of maatstaven) overeind.
Dit was wel weer genoeg jungle voor even, dus de bus gepakt (en boot) naar Pulau Tioman, ofwel Tioman Island. Tioman stond in het teken van relaxen, duiken en lekker een boekje lezen. Helaas vanwege de stroming in het water (daardoor slecht zicht) maar een duik gemaakt. Veel minder party dan op Perhentian Island, dus wel gechilled. Top is dat Tioman Tax Free is, dus goedkoop bier. 1 biertje op Perhentian betekent 3 biertjes op Tioman. Niet alleen maar gechilled, het strand waar ik verbleef is dmv een jungletrail verbonden met het strand aan de andere kant van het eiland. Een jungletrek van 2 uur maakt het mogelijk daar te komen. Leuk om toch ff te doen.
Melaka was de laatste stop van mij in Maleisie. Een oude handelsplaats van Nederland op de VOC route. Erg leuk te zien dat hier 'het Stadhuys' staat, je bordjes met 'fiets te huur' ziet en gewoon een uitsmijtertje ham/kaas kan eten. Na verblijf van een van de beste hostels tot nu toe (nee niet door de bedden, ventilator of koude douche, maar door het uber vriendelijke personeel dat je bijna in de familie opneemt. Waaronder samen BBQ-en en 's avonds borrelen) de bus gepakt uit Maleisie. Op naar Singapore. Een grote stad, dat is het eigelijk. Wel leuk het even te zien. Zeker de immens grote gebouwen en het 'gekleurde' (doelend op de vele neonverlichting) nachtleven. Twee nachtjes waren mee dan voldoende, dus op naar het vliegveld van Singapore voor de vlucht naar Jakarta.
Door een reden, die ik bij thuiskomst graag persoonlijk in geur en kleur en nogsteeds broeiende frustratie wil toelichten, heeft LionAir mij op de vlucht geweigerd. Dit betekende het omboeken van de vlucht (en nee dat doen ze niet gratis) en een nachtje doorbrengen op het vliegveld.
Maar geen zorgen, een dag later dan gepland (vandaag 27/06) zit ik dan toch in Jakarta. Een onvoorstelbaar grote stad waar rond de 10 miljoen mensen wonen, echter eenderde in armoede in de sloppenwijken buiten het centrum. 27 juli vlieg ik van Bali (Indonesie) naar Perth (Australie), dat wil zeggen dat ik een maand in Indonesie ga rondreizen. Het plan is om naar het zuiden van Java te reizen, hier over te hoppen naar Bali, Gilli Islands en Lombok. Ook hoop ik Komodo Island nog ff mee te pakken. Genoeg op de agenda, dus maar eens kijken wat ik allemaal waar kan maken.
Voor nu zeg ik 'slaap lekker' en tot de volgende keer maar weer!!

Thomas

Mysterious Myanmar

The sky is the limit & intens India

Heey lezers!

Het is alweer even geleden, dus het wordt wel weer tijd voor een update van mn site met een nieuw reisverhaaltje. Zoals de meeste al denk ik hebben vernomen ben ik (destijds) heelhuids, veilig en wel terug gekomen van de Annapurna Circuit trekking. Deze trekking door een deel van de Nepalese Himalaya was te gek. Soms onwerkelijk en moeilijk te beseffen dat je door onwijs mooi landschap loopt met bergpieken aan elke zijde van soms wel hoger dan 7000 meter. Grote jongens die we gezien hebben zijn oa. de Annapurna 2 (7937 mtr), de Annapurna 3 (7555 mtr), de Gangapurna (7454m) en de Dhaulagiri (8167 mtr).
Op 25 maart ben ik gestart vanaf Besi Sahar en de route was als volgt: Besi Sahar, Ngadi, Chamche, Timang, Upper Pisang, Manang, Tilicho lake, Yak Kharka, Thorung Phedi, High Camp, Muktinath, Jomson.
De start was oke. 25 graden en een lekker zonnetje. In de bus van Pokhara naar Besi Sahar een Nederlands stel en Gareth (UK) ontmoet. Met hen gestart aan de trekking. Aan het eind van de eerste dag kwamen we aan in Burbulee. Het Nederlandse stel besloot hier te blijven en Gareth en ik besloten door te gaan naar Ngadi. Wat we vooraf aan de trekking getipt kregen was dat je bij de lodges kon onderhandelen. Als we diner en ontbijt bij hen aten of we dan de accommodatie gratis kregen. En ja hoor dat lukte inderdaad, een bedje voor noppes!
De volgende dag de trek voortgezet. Deze dag op naar Chamche. Het ging top. Ik voelde me goed en barstte van de energie. Alleen moest mn tempo aardig aanpassen aan die van Gareth, zijn tempo lag behoorlijk lager. Tijdens de loop van Ngadi naar Chamche ontmoetten we Roger (UK), een man van eind 50 maar nog aardig in fysieke conditie. Zijn en mijn tempo lagen dicht bij elkaar en vanaf Timang besloten wij verder te lopen naar Upper Pisang. Gareth trok dat niet (omdat Upper Pisang een flink stuk klimmen is) en hij verbleef in Lower Pisang. Wel afgesproken elkaar in de volgende stop Manang te ontmoeten.
In Manang moesten we 1 dag acclimatiseren vanwege de hoogte die we de afgelopen dagen overbrugd hadden. Wat geweldig aan Manang is dat ze hier een cinema (een klein hok met een houtgestookte kachel, maar een goede sfeer) hebben. Hoe typisch, hier 'Seven years in Tibet' en 'Into Thin Air' gekeken, om maar even de mountaineering gevoelens te prikkelen. Ook nog een AMS-voorlichting (Acute Mountain Sickness) bijgewoond, waarbij duidelijk werd hoe gevaarlijk hoogteziekte is. Deze dag werd er zelfs een Israelische jongen met de helicopter afgevoerd naar het ziekenhuis van Kathmandu. Het schijnt dat hij te snel is gestegen en z'n hoofdpijn heeft genegeerd. Hij had geluk dat er een ezel geregeld kon worden op het punt waar hij instortte en naar Manang kon worden gebracht. Hier moest hij in de decompressiekamer. Volgens zeggen heeft hij het overleefd en er geen blijvend letsel aan overgehouden.
Gareth en ik hadden besloten na Manang naar het Tilicho Lake te gaan, een extra trekking van minimaal 3 dagen die je vanaf Manang kan doen. Het Tilicho Lake is met zijn 4949 mtr het hoogste meer van de wereld. Vanaf Manang ging de tocht voort naar Tilicho Base Camp. Het moeilijke aan deze dag was dat we door Landslides moesten klimmen. Met risico op vallende rotsen en dat je weg kan glijden. Maar we hebben we gered tot het Base Camp. Erg primitief was het hier wel. Omdat deze dag de dag van mn verjaardag was (jaja 26 alweer), hebben we het toch nog een beetje kunnen vieren onder het genot van Milk Tea en een paar potjes kaarten (Yaniv, wat anders..).
De volgende dag was het zover. Op naar het Tilicho Lake. Dit meer ligt bijna 1000 mtr hoger dan Base Camp en de klim was behoorlijk pittig! Veel stoppen tijdens de klim om op adem te komen, maar toch doorgezet. Uitgeput aangekomen bij het meer, dat overigens geheel bevroren is, ff stil gezeten en geluisterd naar het kraken van de gletsjers. Na deze intieme ontmoeting de daling naar het Base Camp ingezet. Vanaf Base Camp samen met Angus (UK), die zich ondertussen bij ons had gevoegd, de volgende dag gehiked Yak Kharka, de dag erna naar Thorung Phedi en de dag hierop naar High Camp. Vanaf High Camp was het zover. Vanaf hier begon de trek over de Thorung La Pass. We besloten vroeg te starten, om 6.00 uur. De klim was pittig, maar wel goed te doen. Uiteindelijk de top bereikt. 5416 mtr hoog. Het hoogste punt dat ik ooit ben geweest. Met een geweldig uitzicht op de bergtoppen van de Nepalese Himalaya, maakte het bereiken van de Thorung La Pass letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt. Na even chillen op de Pass, was het tijd voor de daling. Ik dacht dat de klim erg was, de daling was nog erger! Een hoogteverschill van 1600 meter in een paar uur overbruggen. Met andere woorden flink stijl dus! Zeker het eerste deel, dat voornamelijk onder een laag ijs en sneeuw lag. Glibberen en glijden naar beneden. Hoe lager we kwamen hoe meer het ijs en sneeuw veranderde in modder. Uiteindelijk het plaatsje Muktinath bereikt. Hier de nacht doorgebracht en de volgende dag koers gezet naar onze eindbestemming: Jomson. Onderweg naar Jomson een plaatsje tegen gekomen waar ze serieus een Yak Donalds hebben! Daar kan je dus als of het de normaalste zaak van de wereld is een McYak bestellen... Vanaf Jomson hebben we (geheel in stijl - op top van) de bus gepakt naar Pokhara. Deze rit (incl 3 keer overstappen) nam iets meer dan 12 uur in beslag.
Na twee dagen in Pokhara zijn Gareth en ik doorgegaan naar Lumbini. Dit ligt in het zuiden van Nepal tegen de grens van India. Lumbini is niet heel speciaal, behoudens dat Buddha hier 623 jaar voor Christus geboren is. Op die plaats waar hij geboren is zijn de oude ruines nog te zien. Na Lumbini afscheid van Gareth genomen. Jammer, een prima gast en een leuke tijd met hem doorgebracht. Hij stak daar de grens over naar India (Varanasi) en ik ging nog even door.
Door naar het Bardia National Park. Hier in het National Park heb ik een tweedaagse voetsafari gedaan. Klinkt erg spannend, zeker als je weet dat het mogelijk is dat je wilde olifanten, neushoorns en tijgers kan zien. Echter in werkelijkheid is het lopen en veel wachten. Kijken en opletten of/tot je iets ziet. In de ochtend hadden we bijna gelukt, ja want we waren een tijger op het spoor. Ik samen met mn gids Krishna namen de stategische positie in. Verse voetsporen zagen we en we volgden deze. De tijgerskeutels waren vers, want ze voelde warm aan en hadden nog wat smaak. We roken de tijger zelfs, het is een mengeling van paarden- en hamstergeur. Plots hoorden we wat geritsel in de bosjes. Daarop volgde een plons in het water, een plons alsof er een kind in het water springt. Krischna deed zn schoenen en broek uit en sprong in het water om aan de andere kant van de zandheuvel aan de oever te kijken, daar waar de rivier zich omheen boog. Helaas de tijger was al weg, verdwenen in de bosjes. Bang voor de grote boze mens. Helaas voor ons. Maar goed, verder gegaan het National Park in. Het was warm, zweten en uren achter elkaar lopen op zoek naar wild. Locals die we tegen kwamen zeiden dat ze wilde neushoorns hadden gezien. Krischna en ik namen weer onze strategische positie in, opzoek naar deze eenhoornige zoogdieren. Door lopen, wellicht achter die andere bosjes? En jahoor, we liepen bijna in tussen moeder neushoorn en haar kind. Krischna trok mij weg en we vluchtte de bosjes in. Zeker omdat als je tussen moeder en kind komt dit erg gevaarlijk kan zijn! Na deze ontmoeting werden we getipt voor twee andere neushoorns. En ja hoor, verder op zaten twee andere neushoorns lekker te badderen. Dit was toch wel een top afsluiting van de voetsafari. De nacht doorgebracht in een tent in het National Park. De volgende dag terug naar mn hostel gelopen en de bus gepakt naar Mahendranagar. De grens van Nepal en India. Want het was zover. Deze dag ging ik afscheid nemen van Nepal en bezocht ik voor de tweede keer India.

INDIA
India begon met een (zoals meestal) niet comfortabele nachtbus van Banbassa (ligt naast Mahendranagar) naar Delhi. Delhi, de hoofdstad van het land met meer dan een miljard inwoners. Ik had Delhi erger verwacht, maar het viel me wel mee. Natuurlijk was het vies, chaotisch, lawaaierig, opdringerige mensen, armoede, maar niet zo erg als ik had verwacht. Delhi te voet verkend. Naar het Red Fort geweest en de Jama Mashjid, de grootste moskee van India. Na twee dagen Delhi meteen alweer koers gezet naar Jaisalmer, dat tegen de Pakistaanse grens ligt. Jaisalmer staat bekend om zijn woestijn en camelsafaris. Delhi - Jaisalmer per nachttrein afgelegd. Wel gek om dan wakker te worden waarbij de gehele coupe onder het zandstof zit en waarbij als je naar buiten kijkt niets anders dan zand en huizen van klei ziet. Mijn main target in Jaisalmer was de camelsafari. Rond deze tijd is het laag-seizoen, vooral omdat het erg warm is. En warm was het. De hele dag op de kameel met de brandende zon op je bol. Zo rond de 40 graden. De safari was oke, alleen heb je na het eerste uur op de kameel het wel een beetje gezien. En je kont zo schaal als een ui van het zitten/hobbelen/stuiteren. De nacht doorbrengen in de open buitenlucht in de woestijn was wel te gek. Slapen onder een sterrenhemel blijft toch iets speciaals.
Van Jaisalmer de trein gepakt naar Agra, waar het monument der liefde - de Taj Mahal - staat. Ik deed vrij nuchter over de Taj Mahal en had het idee dat het best mooi zou kunnen zijn, maar toch een gebouw is en blijft. Natuurlijk is dat ook zo, maar het was zeker indrukwekkender dan ik dacht. Verder heeft Agra niet veel te bieden. Echter zat de trein op de datum dat ik wou reizen al volgeboekt, dus moest ik toch nog een extra dagje in Agra blijven... Dan maar een dag later naar Varanasi.
Varanasi, een stad van ongekende chaos, smerigheid, te veel mensen en natuurlijk de Ganges rivier. De Ganges rivier is heilig en erg belangijk voor de mensen. Dat blijkt wel want ze doen hier alles in. Kleding wassen, badderen, koeien wassen, bootjes varen en (dat maakt het zo ranzig voor de eerder genoemde voorbeelden) overleden mensen verbranden. Er zijn diverse Ghats langs de oever van de Ganges en twee hiervan zijn Burning Ghats. De grootste hiervan is Manikarnika. 24 uur per dag worden hier non-stop lijken verbrand. Er is ook veel houtopslag voor het verbrandingsproces. Er zijn ook verschillende soorten hout. De ene soort is duurder, maar brandt veel beter. De andere soort is goedkoper, maar weer van mindere kwaliteit. Echter worden niet alle overleden mensen verbrand. Baby's, zwangere vrouwen en mensen met lepra worden niet verbrand maar verzwaard (d.m.v stenen) in de Ganges rivier gegooid. Varanasi vind ik echt India. Maar zeker ook een leuke stad. Veel kleine straatjes, veel eten op straat en altijd wel een plekje om met locals te socializen onder het genot van een kopje Chai.

Na twee weken India was alweer zover. De trein gepakt van Varanasi naar Kolkata, want vanaf Kolkata vloog ik 01 mei naar Bangkok. Bangkok, een plaats waarbij het fijn blijft om terug te keren. Een beetje thuis gevoel. En vanuit Bangkok ben ik nu dit berichtje aan het tikken. Alweer bijna 7 maanden weg van huis. En ja hoelang blijft ie nog weg? Dat weet ik niet precies.
Wat wel zeker is, is dat ik over een paar uur in het vliegtuig stap. Het vliegtuig van Bangkok naar Yangon, de hoofdstad van Myanmar (Birma). In Myanmar - het gouden land vol tempels, stupa's, monikken en slechte wegen - blijf ik iets meer dan drie weken. Want 28 mei vlieg ik van Yangon naar Kuala Lumpur, jawel de hoofdstad van Maleisie. Ik zal jullie zeker op de hoogte houden. Echter wordt dat in Myanmar wat lastig. Geen of slecht internet, geen mobiel netwerk, back to basic zeg maar. Dus even drie weken uit de ether.

Nou hoop dat het jullie ook allemaal goed gaat! Iedergeval zeg ik nu (voorlopig voor het laatst) DOEI!! uit Bangkok, enne ik spreek jullie vanuit Maleisie wel weer!!!

Ciao ciao vrienden!!

Thomas

On the top of the world!

Dag vriendjes en vriendinnetjes!

Het is alweer ff geleden, dus weer tijd voor een stukje tekst hierzo op mn reissite!
3 maart ben ik aangekomen op Kolkata (Calcutta) en ben richting de Sudderstreet gegaan. Backpackers area van Kolkata. Aankomst in dit deel van India was toch wel even shocking! India is zeker wel andere koek dan de landen als Thailand, Laos, Cambodja of Vietnam. Het is druk, chaotisch druk, vies, lawaai van alle auto's die toeteren, mensen die op straat leven/slapen, mensen die aan je plukken en bedelen om geld. Ja wel even acclimatiseren dus. Maar desalniettemin is het daarom ook erg interessant.
De meeste hostels in/rondom Sudderstreet zaten al vol, maar heb nog een bedje in een dormroom van Centerpoint Guesthouse weten te scoren. En dat voor maar 100 Rupees! (60 Rupees is ca. 1 Euro). Helaas kregen we er ook gratis Bedbugs bij. Dit zijn beestjes die in het bed/matras zitten. Erg klein maar je kan ze wel zien. Deze bijten je 's nachts en zorgen de dagen erna voor grote en jeukende bulten!! Een meevaller was dat we ze voor het slapen gaan al zagen. En ja hoor mijn hele bed zat onder, zelfs na twee keer het overtrek verschonen kwamen ze terug. Een andere jongen in de dorm John (USA) en ik besloten de nacht op het balkonterras door te brengen. Wel hard en koud, maar in iedergeval niet wakker geworden onder de jeukende bulten! Wel 's ochtends wakker geworden door het ochtendgebed van een moskee naast ons hostel. Ach dat heet aanpassen he..
Verder in Kolkata mn tijd besteed aan wat sightseeing, gewoon omdat dat er ook bij hoort. De stad een beetje rond gewandeld. En oa. naar het Mother Teresa House geweest, waar je het graf van haar kan aanschouwen (nooit geweten dat ze daar lag...). Waar ik zeker ook veel tijd aan heb besteed is het eten in Kolkata. Jeetje, van alles wat ik naar binnen heb gestouwd, is het eten hier toch wel het beste! Lekkere curries en masalas, lekkere yoghurt en lassies, en de altijd heerlijke Chai (melk thee). En ook erg goedkoop. Heb toch wel gemiddeld avond gegeten voor ca 0,5 tot 1 Euro.
Mn plan voor India een beetje uitgewerkt en besloten naar het noordoosten van India te reizen (en daar uiteindelijk de grens naar Nepal over te steken). Zo gezegd, zo gedaan. De nachttrein gepakt naar New Jalpaiguri. Een rit van 10 uur. Op zich een prima trein, erg basic maar het bed was oke en heb prima geslapen. Vanuit New Jalpaiguri direct de jeep gepakt naar mn bestemming Darjeeling. Deze bergstad is zo anders dan Kolkata. Ten eerste is het er een stuk koeler, 's nachts vriest het iets en overdag ca. 20 graden. Ten tweede het is veel schoner en rustiger en de mensen lijken wat welvarender. Maar goed, daar komen we niet voor. Het gaat om de Himalaya. Want vanuit Darjeeling heb je zicht op de Himalaya. Ja mijn eerste view op deze bergreeks. De volgende ochtend samen met Taka (JAP) de jeep gepakt naar Tiger Hill. Vanuit hier kan je als het goed weer is, de Kangchenjunga (8586 meter) en zelfs de Mount Everest (8848 meter) zien! Helaas hadden wij geen geluk en was het erg bewolkt. Zo bewolkt dat zelfs de sunrise niet goed te zien was.
Zelf zat ik nog te twijfelen om een trekking in Darjeeling te doen. Na wikken en wegen heb ik besloten deze niet te doen en na Darjeeling door te reizen naar Sikkim (provincie van India) en hier een trekking te doen. Voor Sikkim heb je een speciaal Permit nodig, gratis dat wel. Deze in Darjeeling gescoord.
Verder in Darjeeling nog naar een theeplantage geweest. Niet dat dit heel bijzonder was, maar een vrouw daar zij dat ik maar eens de vallei achter de plantage in moest lopen. Ik zou het zeer waarderen zei ze. Gratis consult is altijd goed, dus via de plantage de vallei ingelopen. En mooi was het zeker! Via allerlei kleine dorpjes (5 to 10 huisjes) de vallei omlaag gelopen. Onderweg locals tegen gekomen die vooral van het boerenleven bestaan. In het dal van de vallei was een riviertje, deze overgestoken en de tocht omhoog gemaakt. Pff toch nog best pittig deze onverwachte kleine trek. Omhoog geklommen en weer via kleine dorpjes terug in Darjeeling gekomen. Met de rug nat er toch nog een 3,5 uur over gedaan. Ach een goede voorbereiding voor de trekking in Sikkim.
De laatste dag in Darjeeling weer vroeg opgestaan om het nog eens te proberen bij de Tiger Hill. Deze keer iets meer geluk en een mooie sunrise mogen aanschouwen. Helaas waren er nog veel wolken in de bergen en hebben we de top van de Kangchenjunga wel gezien maar de Mount Everest niet. Tijdens het middag uur mn rugzak gepakt en op de jeep gestapt naar Pelling, mn eerste stop in Sikkim. Vanuit Pelling een nog beter zicht op de Kangchenjunga mountainreeks. Echt geweldig en indrukwekkend om vanuit het dakterras van je hostel hier op te kijken. Helaas in Pelling (voor het eerste in mn reis) echt goed ziek geworden van het eten. De volgende dag een antibiotica kuurtje genomen en gewoon op karakter door gegaan.
In Pelling besloten de Goecha La trek te doen. Een trekking van 8 dagen die start in Yuksom. Samen met Pablo en Caroline (DUI) de volgende dag naar Yuksom gereisd en de voorbereidingen getroffen voor de trek. De trek hebben we geboekt bij een agency. We hadden een gids, een kok en een hulpkok voor onze trek. Zelfs nog twee yaks die de spullen als tent (voor het geval dat de trekkinghut vol zat), kookgerei en eten dragen. Pablo en Caroline deden de 4 daagse trek, na Dzongri zou ik met de gids verder gaan en zouden zij met een andere gids terug gaan. De volgende dag om 9.30 uur gestart aan de trek vanuit Yuksom. Het begon goed, lekker weer en de klim viel mee. Na de lunch werd het wat minder. Het begon kouder te worden en wat te regenen. Ook het pad werd stijler en het was een pittige klim. Uiteindelijk kwamen we om 15.30 uur aan in Tshoka. Hier verbleven we in een trekkershut. Daar was ook alles mee gezegd. Erg basic allemaal. Geen elektriciteit, geen verwarming, er miste een aantal ramen in de hut, en we sliepen op een 2 cm dik matrasje van stroo. Gelukkig was er in een ander hutje (bij local people) een vuurtje waar we ons konden opwarmen en ik mn hemd en t-shirt kon drogen (gerookt en wel kreeg ik die de volgende ochtend terug). Het mocht dan wel afzien zijn de trekking, maar het eten was geweldig. De kok maakte veel en erg lekker eten. Van soep tot Dal en van gevulde Roti tot zelfs een keer frietjes! 's Nachts koelde het sterk af en we moesten zelfs met al onze kleding in onze mummy slaapzak slapen! Maar een prima nachtrust gepakt dat wel.
De tweede dag na het aanschouwen van de sunrise en het ontbijt, koers gezet naar Dzongri. Tijdens onze trek vernam onze gids van andere gidsen dat een trek vanaf Dzongri niet meer mogelijk was vanwege te veel ijs en sneeuw. Dat betekende dat ik niet mn 8 dagen vol kan maken naar de Goecha La pas! Ff afwachten nog, misschien is het toch nog mogelijk. De klim naar Dzongri was nog zwaarder dan de dag ervoor. Misschien ook wel door de hoogte en dus de ijle lucht. Soms maar een paar stappen gezet en gerust om weer op adem te komen. Met een hartslag als mokerslagen, doorgezet en om 14.00 uur aangekomen in Dzongri. Onwerkelijk, gestart met 20 gr en zon, en in Dzongri was alles wit en vroor het zelfs. Maar wel ongelofelijk mooi. Omgeven door het Himalaya Gebergte op een hoogte van 4000 meter. Maar in Dzongri werd het zeker, mijn tocht naar de Goecha La pas was niet mogelijk vanwege te veel sneeuw en ijs op het pad. Te gevaarlijk. Dat maar van me afgezet en de volgende ochtend begonnen met vroeg opstaan. Tijd voor sunrise op het viewpoint (4200 meter) voor een view over de Himalaya en dus ook op de Kangchenjunga. Zoals jullie op de foto's kunnen zien was het onwijs mooi, zelfs nog mooier, maar dat kan je niet vastleggen met de camera. Tot nu toe veruit mn hoogtepunt van mn reis. Een trekking waarin het afzien is, maar waarbij je ook beloond wordt!
Na dit viewpoint koers terug gezet naar Tshoka. De daling was fysiek minder zwaar dan de klim, maar killing voor je knieen. En oppassen ook, vanwege de sneeuw was het soms erg glad. Terug gekomen in Tshoka restte ons alleen nog de volgende dag. De daling van Tshoka naar Yuksom, waar onze trekking eindigde.
De dag erna de 5 uur durende jeeprit gepakt naar Gangtok, de hoofdstad van Sikkim. Hier twee dagen doorgebracht en vervolgens was het zover. Op naar NEPAL!!
Via Siliguri op 18 maart de grens overgestoken naar het grensdorpje Kakarvitta. Hier mn visa on arrival voor Nepal bemachtigd. Helaas de bus naar Kathmandu gemist, dus overnacht in Kakarvitta. De volgende dag om 5.00 uur begonnen aan de 15 uur durende rit naar Kathmandu. Daar goed en wel gearriveerd en mezelf gesetteld in Hotel Potala. Middel in Thamel, backpackers area van Kathmandu. Kathmandu is een leuke stad. Wel echt toeristisch maar vriendelijke locals, leuke omgeving en sfeervolle tentjes. Wat ook meteen opvalt is dat alles in het teken staat van trekkings. Overal shops die trekkinggear aanbieden en mensen die je op straat aanspreken of je een trekking wilt maken en niet een gids nodig hebt. Voor mij was dat niet het geval. Want ik heb besloten de Annapurna Circuit te doen. Zelf, zonder gids of porter (drager).
Het hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, in Kathmandu (of ja 3 uur rijden vanuit Kathmandu) was toch wel Bungeejumpen! Oke het kostte wat geld, maar het stond op mn bucketlist en op de valreep een ticket geboekt voor de op twee na hoogste Bungeejump van de wereld, athans dat zeggen ze. Namelijk een sprong van 160 meter. Ondanks dat ik wat afgevallen ben, was ik toch de op een na zwaarste van de groep. Omdat ze met de lichtste persoon beginnen, moest in nog even wachten. Spanning opbouwen noemen ze dat. Spannend was het wel, zeker als je daar op dat plateau staat en naar beneden kijkt. Maar ja als je daar eenmaal ondersteboven hangt dan stelt het eigelijk allemaal niet zoveel voor.. ;) Heb zelfs nog een filmpje gemaakt van de sprong (jaja gesprongen met de cam in mn hand) en zal die proberen te uploaden.

Gisteren heb ik de bus gepakt naar mn volgende bestemming. En daar zit ik dan. Nu vandaag, in Pokhara. Morgen ga ik beginnen aan de Annapurna trek. Een trekking die minimaal 12 dagen duurt en waarbij het hoogste punt de Thorong La pass is (5416 meter). De voorbereidingen zijn getroffen. Ik heb de ACAP vergunning binnen (kosten 2000 NPR) en de TIMS permit (kosten 1450 NPS). De ACAP is om in het Annapurna gebied te mogen komen, de TIMS is een vergunnen als je alleen (zonder gids of agentcy) wilt trekken. Geld klopperij, maarja. Spullen zijn ook al binnen en alles is zo goed als ingepakt. Ik heb een winterjas en slaapzak gehuurd en nog kleine dingetjes aangeschaft. Uiteraard zal ik uitgebreid verslag doen van mn trek als ik terug ben!

Na de Annapurna Circuit wil ik verder doorreizen naar het Bardia nationaal park, in het zuid-westen van Nepal. Wellicht nog een kleine voetsafari om (als het lukt) een een-hoornige neushoorn, tijgers of Aziatische olifanten te spotten. Daarna terug naar India. Waar ik precies de grens oversteek moet ik nog ff zien.

Hoe gaat het met jullie daarzo in Nederland?? Vernam via via dat de lente zich al wat meer laat zien.. Top voor jullie!

Nou tot snel weer en ik zeg ciao vanuit een meer dan prima internetcafe in Pokhara! (agghh alleen dat toetsenbord, vol met aangekoekte chocola en andere tattie).

Thomas

Chillin' on the Islands

Jaja daar zijn we weer. Deze keer wederom live vanuit Capitool Bangkok!!
De laatste keer heb ik jullie wijs gemaakt dat ik nog ff lekker twee weken ging dobberen in de zee rond de eilanden Koh Phi Phi en Koh Lanta. Nou dat is zeker ook waargemaakt!
Woensdag 16 feb heb ik samen met Ellen (NL), die ik al eerder in Cambodja had ontmoet, de nachtbus gepakt naar Krabi. Krabi, dat nog op het vaste land ligt van Thailand, vormt de connectie met de eilanden van Thailand in de Andaman zee. Vanuit Krabi de boot gepakt naar Koh Phi Phi. In Koh Phi Phi aangekomen al kennis gemaakt wat we eigelijk al een beetje verwacht hadden. Veel toeristen, kroegen, restaurantjes en schaars geklede en zongebruinde lichamen. Hmm ja Koh Phi Phi..
Na wat geslenter een meer dan oke kamertje gevonden in Ibiza guesthouse. Omdat het boven de 30gr was en er geen wolkje aan de lucht zat, maar meteen de Speedo aangetrokken en mn schepje en emmertje mee. Op naar het strand en een lekkere duik in het water! Maar nee hoor, vanwege volle maan was aan ons strand laag tij.. Wel reden voor een feestje's avonds op het strand. Nee niet omdat wij gearriveerd waren op dit feesteiland, maar omdat het volle maan was. Full Moon Party op Phi Phi!
Het plan voor de dag erna maar gewijzigd en naar Long Beach gegaan, aan de andere kant van het eiland (klinkt ver, maar is maar 20 min lopen). Hier het strand aangetroffen dat je van Phi Phi verwacht. Parel witte stranden, azuurblauwe zee, longtail bootjes, fruit shakes, pff ik lijk Kris Zegers wel met mn gebrouwel. Maar toch was het zo. Super relaxt!
Phi Phi voornamelijk in de relaxtmodus doorgebracht. Niet dat ik het nodig had, maar gewoon omdat het kon. Om het relaxen te doorbreken en zeker ook nog wat nuttigs te doen, hebben Ellen en ik een eilandentour gedaan. Met de hele groep op de longtail boot langs diverse eilanden/stranden rondom Phi Phi. En ook nog de mogelijkheid voor snorkelen.
Het toppunt van Koh Phi Phi was toch wel de twee duiken die ik heb gemaakt! De eerste duik was naar een scheepswrak. Deze ligt op max 30 mtr en omdat ik (nog) niet mijn Advanced Open Water heb, moest ik dit als een Adventure duik doen. Dit betekent theorie en oefeningen op/rond 30 mtr onder zeeniveau. Een oefening is bijvoorbeel een rekensommetje onderwater maken. De druk op 30 mtr kan namelijk voor stikstofnarcose zorgen en hierdoor kan het zijn dat je wat vreemd reageert. In het ergste geval dingen doen die het duiken gevaarlijk maken. Ik had het rekensommetje goed uitgevoerd, dus bij mij geen geval van stikstofnarcose. Het duiken naar en rondom het wrak was geweldig! Ook het zicht was erg goed, ca 20 mtr. Tenminste in verhouding met de duiken die ik in Koh Tao en Sihanoukville heb gemaakt. De tweede duik werd gemaakt bij Shark Point. Ook geweldig. Nog meer zeeleven en nog beter zicht! In verband met de centjes had ik op de boot besloten niet de derde duik te doen. En ja hoor, je zult net zien dat dan deze duik nog cooler is! De rest die wel gingen duiken hebben oa. schildpadden en haaien gezien! Ach Thomas, er komen nog wel meer duiken aan..
Samen met Ellen besloten de 24e naar Koh Lanta te gaan. Een eiland op een uurtje varen van Koh Phi Phi. Dit zou een echt relaxt eiland zijn. Mooie stranden (nog mooier?), geen feesten en geen dronken Ozzies! Hmm toch maar eens uitvinden dan. Aangekomen ons gesetteld in een bungalowtje in het Lanta Beach Coral Bungalow (of zo iets). Lanta was inderdaad nog meer relaxt. Niet gefeest, wel in totaal vier biertjes gedronken. En nog een eilandtour gedaan. Dit was zeker de moeite waard en stiekem nog wel iets mooier dan op Phi Phi.
Zondag 27 feb was het zover, tijd om weer terug te gaan naar Good Old Bangkok.

En ja, vanuit Good Old Bangkok zit ik dan alweer dit berichtje te schrijven. Een berichtje op alweer bijna 5 maanden van mn reis. Pff de tijd vliegt! En ja nu op naar.... tja naar waar??
Voordat ik vertrok naar Phi Phi heb ik mijn visum voor India aangevraagd bij de Indiaase Ambassade in Bangkok. Dit duurt 5 werkdagen en dit heb ik zo geintegreerd in het reisje naar Phi Phi en Lanta. De rede dat ik nu eerst naar India wil is vanwege het feit dat maart/begin april de beste periode is voor een trekking in Nepal. Dus vlieg ik morgenvroeg met Airasia naar Kolkata (Calcutta)!
Pff India, hoe zal dat zijn?? Curry's, Naan brood, Taj Mahal, cobra's in een mandje. Wel heb ik een Double entry visum voor India. Dus het plan is om met enige vaart van Kolkata naar Nepal te reizen. Dan Nepal te doen en na Nepal weer terug naar India te gaan, om nog meer te zien van dit interessante land.
Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte! Hoewel ik denk dat ik in Nepal tijdens de trekking even uit de ether ben. Maar in India moet het geen probleem zijn een fatsoenlijk internetcafe te vinden.

Greetz Thomas!

Vietnam

Liebe Leute!

Zoals in mn vorig verhaaltje al gezegd heb ik Tet (Chinees oud en nieuw) in Hoi An gevierd. Dit was toch wel even anders zoals wij Oud en Nieuw vieren. Veel vuurwerk dat was er wel, maar de Vietnamesen weten helaas niet wat feesten is. Wel waren we met een erg leuke groep; Lotte, Sanne, Naomi (NL), Derek (Ier), Bex (Eng), Ivan en Martin (Arg), Tim, Mel en Mark (Aus). Met elkaar het goedkopen 'Fresh Beer' voor 4000 Dong opgezocht (omgerekend 20 Euro cent) en een goed feestje gebouwd!
Vanwege het nieuwjaar zaten veel winkels dicht. De tijd in Hoi An hebben we besteed aan een uitstapje naar de ruines van My Son. En met het idee om hier sunrise te aanschouwen. Nou ik had de extra uurtjes liever in mn bedje doorgebracht. Vanwege de bewolking niet de sunrise die we verwacht hadden.. Daarnaast hebben we nog per brommer een uitstapje gemaakt naar de Marbel Mountains. De eerste grot die we in gingen was officieel gesloten. Tenminste het licht was uit en het moest gedaan worden met twee kleine zaklampjes die we toevallig bij ons hadden. Erg spannend, dat wel.
Op 4 feb hebben we Hoi An verlaten en de bus gepakt naar Hue. Dit plaatsje ligt op 3 uur rijden van Hoi An. De eerste dag besteed aan het verkennen van de stad. Op naar het oude centrum en de Citadel. Echter aan het begin van deze walkingtour al meteen met een local aan de praat gekomen. Deze beste man die Tho heet, is leraar Engels en vroeg ons vanwege nieuwjaar bij hem een biertje te komen drinken. Zo gezegd, zo gedaan. Tim, Mark, Mel, Lotte en ik naar zijn huis gefietst. Daar een rondleiding door zn huis gehad en een paar biertjes gedronken. Tho stelde voor nog even karaoke te doen bij hem om de hoek. En ja hoor, daar gingen we weer karaoke zingen. Deze keer Every Breath You Take, You Are So Beautifull en Paradise By The Dashboard Light.
De volgende dag hebben we de dag gespendeerd op een prive boot! Muziekje mee, hapjes en drankjes. Het was goed weer, dus lekker met de bol in de zon. En ja ook nog onze tijd besteed aan culturele dingen. Vanaf het water diverse pagoda's gezien en naar twee pagoda's een uitstapje gemaakt. Aan het eind van de middag was het alweer tijd de nachtbus te pakken naar Hanoi. De langste reis van alle busreizen hier in Vietnam, namelijk 13 uur. Wederom wellicht maar 1 uurtje geslapen in de sleepingbus.. pff jaja het is niet altijd een pretje dat backpacken!
6 februari aangekomen in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Vanaf hier is het even 'gas er op'. Want de 14e had ik een vlucht naar Bangkok. Dus binnen een week wil ik Hanoi, Halong Bay en Sapa zien.
Halong Bay hebben we 9 en 10 feb gedaan. Halong Bay is de kust/baai van Halong city en ligt 165 km ten oosten van Hanoi. Echt geweldig! Vele rotsen die loodrecht uit het water steken en zo het uitzicht rond Halong Bay vormen. De tour van 2 dagen / 1 nacht die we geboekt hadden was relatief goedkoop en ik twijfelde dan ook aan de kwaliteit. Maar niet was minder waar, het was geweldig! Een prima boot, lekker en veel eten, en geweldig weer. En gewoon lekker in de zon op het bovendek dobberen in de wateren van Halong Bay is al geweldig. De eerste dag hebben we koers gezet naar de Hang Sun Sot grot. Dit is een van de vele grotten die zich huishouden in Halong Bay, maar ook een van de bekendste. Vele verschillende kleuren verlichting is hier aangebracht, wat een waar schouwspel van licht vormt. Na deze indrukwekkende, maar wel toeristische grot, een vissersdorpje bezocht met de mogelijkheid voor het maken van een boottochtje (kleine boot) door een grot heen. Na deze diverse aktiviteiten het einde van de middag afgesloten met een verfrissende duik vanaf het bovendek. En natuurlijk 's avonds reden voor een bescheiden feestje.. (ahum..)
Dag twee van de tour begonnen met hoofofdpijn. Achja eigen schuld Thomas. Maar desalniettemin wel actief begonnen, namelijk met een kayaktour langs diverse rotsen van Halong Bay. Na het kayakken koers gezet naar de haven, waar het alweer tijd was voor de lunch. Als afsluiter een ritje van 3 uur met de minibus weer terug naar Hanoi.
Het laatste hoofdstuk voor mij in Vietnam was een bezoek aan Sapa. Sapa is een meer en meer populair wordende bergstadje van Vietnam. Prachtige groene rijstterrassen vullen de bergachtige vallei van Sapa. Schitterende bergtoppen die zich aftekenen bij de natuurschoon rondom het idyllische landschap. En interessante Hilltribe minority people die hier nog traditioneel leven. ALLEEN als je pech hebt is er mist, veel mist. En ja ik had pech... Waar het een dag voordat ik aan kwam in Sapa schitterend weer was, was het die zaterdag dat ik er was erg slecht. Wellicht een zicht van 20 meter. Helaas, volgende keer beter dan maar??

Maandag 14 feb heb ik om 9.10 uur het vliegtuig gepakt van Hanoi naar Bangkok. Home sweet home! Lekker weer rond Khao San Road struinen, fatsoenlijk Facebook, lekkere Thaise curry en elke dag rond de 28 graden. Hier in Bangkok, waar ik op dit moment ben, moet ik mijn visum voor Myanmar en India regelen. Dan is het plan om eerst nog even een of twee weekjes op Koh Phi Phi door te brengen. Lekker zon, zee en party op een van de mooiste stranden van Thailand.
Het plan daarna is nog niet helemaal in kannen en kruiken. Het lastige is dat je alleen Myanmar in en uit kan vliegen. Bordercrossings zijn niet toegankelijk over land. En ja hoe dan naar Nepal?? Direct vliegen op Kathmandu? Deze prijzen zijn niet heel low budget. Vliegen op India en over land naar Nepal? Dan heb ik wel een visum voor India nodig (van ca. 100 USD). Wellicht via China? Nope, Nepal grenst aan Tibet en dit is alleen toegankelijk door een tour middels een touroperator. Wellicht ook niet lowbudget!
Omdat ik zeker Nepal wil bezoeken en een trekking wil maken door de Himalaya, zit het plan (voorlopig en theoretisch) zo in elkaar: na Koh Phi Phi vanaf Bangkok vliegen op Yangon, hoofdstad van Myanmar. Kostentechnisch is het gunstiger te vliegen naar New Delhi (India), dan direct naar Kathmandu (Nepal). Het mooie is dat ik dan ook nog even een stukje van noord India kan zien. Wellicht nog even naar de Taj Mahal?? Dan over land doorsteken naar Nepal. Doordat ik een Double-Entry visum voor India aanvraag, kan ik na een bezoek aan Nepal India weer in. (Dit is anders bij een Multiple-Entry visum voor India, want daar moet tussen het verlaten en weer binnentreden van India 2 maanden tussen zitten!) Dan vanaf New Delhi vliegen op Kuala Lumpur?? Denk het wel, maar dat is nog een ver van mn bed show.

Ik houd jullie in iedergeval op de hoogte! Wellicht wordt dat in Myanmar wat lastiger. Geen telefonisch netwerk, niet veel of geen fatsoenlijk internet, erg primitief dus. Wat ook erg vervelend is, is dat er in Myanmar geen ATM's zijn. Dus voor de duur van mijn verblijf moet ik alles cash meenemen. Ach gelukkig is het levensonderhoud daar niet duur..
Nou ik zeg ciao vanuit Bangkok!!

Thomas

GOODMORNING VIETNAM!!!!

Heey Friends & Fam!

Allereerst bedankt voor al jullie berichtjes en vind het leuk dat jullie me nog steeds volgen op mn reissite!
Ik schrijf dit berichtje nu vanuit Vietnam, waar ik echt een top tijd heb! Waar ik vooraf toch wat negatieve verhalen heb gehoord over Vietnam, vind ik persoonlijk dat het super is. Ook de mensen! Wellicht niet zo vriendelijk als in Laos, maar zeker niet zo bot als was verteld.

Maar heb ook nog wat tijd besteed in Cambodja dat nog niet gepost is, dus ff terugspoelen:
In Battambang, een paar uurtjes rijden van Siem Reap, hebben wij zoals gepland een tuktuktour gemaakt naar de bamboo train, een crocodilefarm, een wijnboerderij en de killingcave van Cambodja. Deze killingcave werd door de Khmer Rouge gebruikt voor het doden van vele Cambodjanen tijdens het regime van Pol Pot. Bizar.
Na Battambang hebben we afscheid genomen van Franziska (Dui), Reggie (Zwi) en Antti (Fin). En hebben Slava (Dui) en ik besloten om naar Koh Kong te gaan. Koh Kong is een eiland van Cambodja dat een klein stukje van Krong Koh Kong (vaste land) af ligt. Van Battambang naar Krong Koh Kong moesten we met de (slaap)nachtbus. Duur van de rit --> 11 uur. Wat tijdens het boeken van de busrit niet werd vermeld is dat de bus om 05.00 uur stopt in Phnom Penh en we hier 4 uur moeten wachten op de volgende bus naar Krong Koh Kong! Om toch nog wat slaap te kunnen pakken, hebben we een tuktuk driver zo gek weten te krijgen om in zijn bolide een uiltje te mogen knappen. Natuurlijk met de standaard vertraging in deze landen, zijn we 4 uur later dan gepland aangekomen in Krong Koh Kong. Hier kwamen we er achter dat er voor het eiland Koh Kong twee mogelijkheden zijn. Of een super commerciele boottour naar 1 van de stranden van het eiland, of zelf een boot huren voor 100 USD per dag. Van beide opties werden Slava en ik niet heel vrolijk, dus hebben we besloten ons te richten op een jungletrekking in de Koh Kong Conservation Corridor. Zo gezegd, zo gedaan. De dag erna zijn we met een groep van 10 personen gestart aan de tweedaagse trekking. Erg mooi allemaal, alleen 0,0 wild gezien. Niet eens een spinnetje in mn hangmat.
Na het avontuur in Krong Koh Kong samen met Slava koers gezet naar Phnom Penh. Nu ook in het gezeldschap van Tuuli (Fin) en Anja (Den), die we op de trekking in Koh Kong hadden ontmoet. De laatste dagen voor mij in Cambodja waren vooral in het teken van lekker 'De boel, de boel'. In ons hostel (waar ze elke dag veel films draaien) wat films gekeken, ff gesport bij de lokale gym (jaja het moet wel een beetje in vorm blijven he..), Phnom Phen met de fiets verkend (wat toch wel enige oefening vergt in dit mierennest van brommers) en wat marktjes afgestruind ('kijken kijk niet kopen'). En natuurlijk, niet geheel onbelangrijk, de boot geboekt naar Ho Chi Minh City (Siagon). Deze metropool vormt namelijk het startpunt van mijn reis door Vietnam, weer een ander hoofdstuk.

Vietnam
Zo gezegd, zo gedaan. En op 15 januari samen met drie andere Nederlandse dames Lotte, Naomi en Sanne, op de boot gestapt naar de grensovergang voor het stempelen van het visum. Het visum had ik in Sihanoukville al geregeld, wat daar met 5 min gepiept is. Vervolgens over de kleine riviertjes van de Mekong Delta koers gezet naar Chau Doc, het stadje voor de overnachting. Erg mooi het echte leven te zien van Vietnamezen die rond om de levensader van ZO-Azie leven! De volgende dag een lokale fishvillage en lokale weavingvillage bezocht.. Na deze 'enerverende' momenten per bus (vol met andere Vietnamesen) richting Ho Chi Minh City gebust.
Aangekomen in Saigon toch wel even een schokmomentje te verwerken. Overal waar je kijkt rijden brommers en de weg oversteken is een kwestie van fingers crossed. Toch valt het meteen op dat Saigon meer ontwikkeld is dan bv. Phnom Penh. Een moderne stad die bruist van het leven, waar ik me zeker thuis voelde.
De bijbel (Lonely Planet) erop nageslagen waar de beste accommodaties te vinden zijn. District 1 is het backpacker gebied van Saigon. Goedkope hostels zijn hier dus wel te vinden dacht ik. Maar no way. Accommodaties in Vietnam blijken (zoals eerder al tegen mij was vertreld) duurder te zijn dan in Cambodja of Laos. Het goedkoopste dat ik heb kunnen vinden is een dormroom voor 7 USD. Ach uiteindelijk nog niet veel als je het vergelijkt met NL, maar toch moeten we wel op de kleintjes letten. In Saigon een walkingtour gedaan. Het indrukwekkendste was het warmuseum. Grafisch wordt hier toch wel alles weergegeven betreft (zoals ze het hier noemen) de Amerika oorlog. Zeker als je ziet hoeveel nasleep de chemische wapens hebben op kinderen die na de oorlog werden geboren. Ook interessant waren de Cu Chi Tunnels. Dit zijn de nog resterende tunnels die de Vietcong gebruikte om zich te verschuilen en te strijden tegen de Amerikanen. De tunnel waar wij doorheen liepen is voor toeristen groter gemaakt. Deze is al erg klein, kan je voorstellen hoe klein de echte tunnels zijn?!
Na Saigon op de bus gestapt naar Mui Ne. Mui Ne ligt aan de kust van Vietnam en is een waar surfers (kite, wind en golf) paradijs. Niet dat ik een professioneel surfer ben, heb eigenlijk 1 keer in mn leven gewindsurft. Maar er zijn nog andere dingen te zien. Oa de zandduinen van Mui Ne.
Na drie dagen Mui Ne vertrokken naar Dalat, een plaats in de 'bergen' van Vietnam. Wat zeker vanaf het eerste moment al op viel is dat het een stuk kouder is! Freezing! Het zal rond de 12 graden zijn geweest... brr.. Dalat is een leuke stad, met veel Franse invloeden. Voornamelijk de stijl van de huizen. Sightseeing valt hier (buiten de mooie countryside) een beetje tegen. Maar echt geweldig was de 3-daagse motortour van Dalat naar Nha Trang. Samen met de bikers van MT-Brothers zijn we op 25 januari gestart met de tour. Super om zo door de countryside van Vietnam te rijden. Al helemaal top was dat ik zelf ook nog op de motor mocht rijden! Aan het eind van de tour toch maar even gezegd dat ik geen motorrijbewijs heb....
27 januari zijn we aangekomen in Nha Trang. Beach- en party-oord van Vietnam. Echter valt het weer nu wat tegen. Het is bewolkt en rond de 20 graden. De plannen die ik had om hier te duiken heb ik maar gecancelled. Het zicht is niet heel goed en bewaar de centjes dan liever om dit in Maleisie of Indonesie ff over te doen :)

Nu ben ik nog in Nha Trang en heb zojuist een bus geboekt naar Hoi An. Dit is 11 uur rijden vanuit Nha Trang. Waarbij ik in het begin nog blij was dat ik twee keer nieuwjaar ga vieren dit jaar, heeft dit gevoel zich toch wel wat bijgestuurd. Tet (Chinees nieuwjaar) dat in Vietnam wordt gevierd op 3 februari, gooit de prijzen (van oa vervoer) flink omhoog. Zo ook voor mn busticket.. Ach hoort erbij. Tet ga ik dus naar aller waarschijnlijkheid in Hoi An vieren. Benieuwd wat dat wordt!! Na Hoi An ga ik nog door naar Hue, Hanoi en Sapa. Mijn visum voor Vietnam loopt 15 februari af en dan moet ik dit land uit.

Het plan na Vietnam zal waarschijnlijk wijzigen. Ach daar zijn plannen voor he.. Begrijp me niet verkeerd, het is echt super hier in zuidoost Azie. Prachtige natuur, indrukwekkende culturen en top ervaringen. Echter is het ook wel makkelijk te bereizen en mis ik de uitdaging. Een van de opties waarvan ik denk daar verandering in te brengen, is om na Vietnam naar Myanmar (Birma) te gaan. En hoe vet zou het zijn om op een of andere manier dan door te steken naar Nepal, voor een trekking door de Himalaya! Een van de dingen die je lees in de stripboeken van Suske en Wiske, of ziet in een aflevering van Kuifje. Maar nee hoor, wie had gedacht dat Spekkie jr. dit zou doen..?!
Het klink in iedergeval allemaal super. Maar moet nog wel het eea uitzoeken. Visum voor Myanmar regelen. Hoe Myanmar inkomen? Hoe van Myanmar naar Nepal..? De eerste optie die ik had om eerst naar China te gaan (logistiek wat gunstiger) komt te vervallen. In de meeste delen van het land is het daar nu below zero, en voor mij niet erg gunstig nu te doen. Maar wie weet na Nepal?? Pff zoveel opties...!

Nou ik houd jullie in iedergeval op de hoogte van de ontwikkelingen. Uiteraard wil ik daarna nog wel plan Azie afmaken; Maleisie, Indonesie. En natuurlijk nog OZ even mee pakken!

We'll keep in touch!!
Ciao Thomas

Bye bye lovely Laos and hello Cambodia!!

Soo-a s'day iedereen!!!

Hier na een tijdje weer even een berichtje over mn reis. Nog wat over het laatste deel van Laos en natuurlijk het begin van de tocht door Cambodja!

Waar was ik gebleven....
8 december ben ik vertrokken uit Ban Kong Lo richting Tha Kheak. Vanuit Tha Kheak kan je The Loop doen, een bekende motortour. Echter heb ik besloten deze tour niet te doen en zo her en der wat dingetjes te spotten. In Tha Kheak met de brommert naar een Lagune, een Buddha cave en nog een andere grot geweest. Erg mooi allemaal, zeker om gewoon door de country-side van Laos te rijden! In Laos maakt het allemaal niet uit; koeien op de weg, politie nergens te bekennen, honden die met hun duffe kop oversteken, mensen die langs de kant vd weg vanalles verkopen, enz. Bij terugkomst van de motortour in het hostel besloten om een nachtbus te nemen naar de volgende bestemming.
Zodoende ben ik 9 december met de local nachtbus vertrokken naar Pakse. Deze nachtbus was een ramp, tenminste als je niet van Cambodjaanse karaoke houdt! Tot twee uur 's nachts stond de 'TV' in de bus aan met loeihard gejengel van Cambodjaanse karaoke nummers. Dit heeft niet heel erg positief bijgedragen aan mijn nachtrust. Toch heb ik nog ff snel een half uurtje kunnen slapen.
's Ochtends om 5.00 uur aangekomen en ja hoor elk hostel zat helemaal volgeboekt. En een kamer voor meer dan 10 USD had ik ook niet echt veel zin in! Dus mn backpack gedropt bij de motorverhuur en mn dailypack klaargemaakt voor de tweedaagse motortour over het Bolaven Plateau. Bij het plaatselijke tankstationnetje mijn 125cc buikschuiver te drinken gegeven en met de kaart van het Bolaven Plateau gestart aan de reis. De tour was echt super! Door de binnenlanden van Laos gereden opweg naar de eerste watervallen. Natuurlijk had ik al heel wat watervallen gezien en was wellicht een beetje waterval moe geworden... toch waren deze zeker de moeite waard! Speciaal de laatse waterval, een grote jongen van 50m hoog. In het plaatsje Paxsong overnacht en vanuit hier de tweede dag van de motorrit gestart. De tweede dag ging voorspoedig en heb daarom ook nog ff een must-see tempel meegepakt. De Wat Phu tempel naast het plaatsje Champasak. Deze Wat Phu geeft al een aardig voorproefje voor Ankor Wat in Cambodja (zie fotos).
De laatste stop in Laos was Don Det. Don Det is wellicht een van de bekendste eilanden van The 4000 Islands. Tijdens de reis naar Don Det een paar andere backpackers ontmoet en hiermee een groepje gevormd. Deze bestond uit James (UK), Marion (Fra), Anne en Jule (Dui). De nachten op Don Det gespendeerd in een bungalow. Erg basic allemaal, maar prima vol te houden! De dagen op de 4000 Islands bestonden vooral uit relaxen, lekkere barretjes en fijne restaurantjes. Prima te vertoeven! Natuurlijk ook wel wat gedaan. Met de fiets het eiland rond gegaan, ff de oversteek gemaakt naar Don Khon en nog met de boot een tochtje gemaakt langs de eilanden (incl zonsondergang). Na een paar dagen chillen was de tijd gekomen. En wel de tijd om Laos te verlaten en aan het avontuur in Cambodja te beginnen!

Vanuit Don Det een busreis geboekt naar Ban Lung, mijn eerste stop in Cambodja. De rest van de groep van 5 gingen andere richtingen op, dus hier hebben onze wegen zich gescheiden. Een belangrijk deel van de busreis was de grensovergang naar Cambodja, waar we het visum voor Cambodja moesten halen. Een waar administratief en corrupt drama. Hier komt ie dan hé: eerst jezelf uitkopen uit Laos 2 USD en invullen van een formulier, dan naar het visumkantoor in Cambodja waarbij je een gezondheidsverklaring moet invullen (voor de gein alles maar aangevinkt..), dan naar een ander kantoor voor het kopen van het visum 45 USD (dus weer een formulier invullen), natuurlijk moest het visum bij een andere balie ook weer bestempeld worden, en wel voor 1 USD.

CAMBODJA
In Ban Lung samen gereisd met twee Nederlandse meiden, Sofie en Romy. In dit local plaatsje hebben we naast wat watervallen, ook een kratermeer bezwommen en naar Gem mines geweest (edelsteen mijnen). Dit laatste was wel stoer. Daar op de brommer eenmaal aangekomen, werd ons gevraagd of wij de mijn in wilde gaan. In eerste instantie 'waarom niet?'. Echter is deze mijn 15mtr diep en moet je er zonder enige vorm van valbeveiliging in. Dus gewoon met ellebogen en voeten tegen de wand aan steunen en naar beneden klimmen. Dit was wel even een momentje van DOEN--> JA/NEE?? In het kader van 'je moet alles geprobeerd hebben', mn stoute schoenen uitgetrokken en naar beneden geklommen. Veilig en wel beneden aangekomen en hier kennis gemaakt met het arbeidsintensieve edelstenen delven.
Na het primitieve Ban Lung de local bus gepakt naar Kompong Cham. Deze riverside stad staat bekend om z'n country-side, tempels en rubberindustrie. Hier een dagtour met de brommer gedaan. Op naar wat tempels, floating village en rubberplantage. Als grootverbruiker (ahum) is het toch wel interessant te zien hoe het rubber gewonnen en verwerkt wordt!
Na Kompong Cham de reis voortgezet naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. In Phnom Penh is niet heel veel te beleven, qua sight seeing dan. Natuurlijk voor het idee wat tempels bezocht en een bezoekje gebracht aan het Royal palace. Wat natuurlijk een must-see is in Phnom Penh zijn de Killingfields en de gevangenis S21. Dit is erg indrukwekkend en geeft goed weer welke recente dramatische gechiedenis Cambodja heeft, als het gevolg van het regime van Pol Pot en de Khmer Rouge.
Omdat Kristin ook in Cambodja aan het reizen was, besloten met haar samen kerst te vieren in Sihanoukville. Maar hiervoor een tussenstop gemaakt in Kampot. Kampot heeft geen spectaculaire dingen te bieden, alleen schijnt Bokor Hill station een leuke uitstap te zijn. Deze natuurlijk ff meegepakt. Echter viel het spectaculaire van deze tour wat tegen. Ach de trekking door de jungle van 2x 1 uur was zeker de moeite waard!
Op 23 dec samen met Kristin, Franziska (Dui), Ellen (NL) en Reggie (Zwi) de bus gepakt naar Sihanoukville. Op naar zon, zee, strand, party en kerstmis! Kerst vieren was zeker niet zoals thuis. Met je wortel in het zand en 30gr wordt er bij mij niet echt een kerstgevoel gecreëerd. Ach natuurlijk was kerst wel een reden voor een feestje, daar leent Sihanoukville zich nog wel aardig voor :)
2e kerstdag was wel speciaal. Dit was de dag van het duiken, en wel het eerste duiken na het halen van mn PADI. Hoewel het zicht niet super goed was (6 mtr), was het zeker helemaal top weer te duiken. Van de duikschool een onderwatercamera kunnen lenen, om natuurlijk kicke foto's te schieten!
Om niet elke dag gewoon weer op het strand te liggen, gemasseerd te worden, lekker te eten en bruin te worden, hebben we besloten een boottour te doen. Dit is een soort van partyboot met drie verdiepingen. Op deze boot is het chillen, vissen, snorkelen, naar een privé strand en een kleine jungle trekking maken. Ja dit was zeker lachen! Vooral het springen van het hoogste dek van de boot, circa 7 mtr!
Besloten om Oud en Nieuw in Siem Reap te vieren. Hiervoor de nachtbus genomen in de nacht van 29 dec. Oud en Nieuw in Siem Reap was te gek! Pub-street is een straat waar de populaire kroegjes zitten. Deze hadden een straatfeest georganiseerd voor Oud en Nieuw. Vuurwerk viel wat tegen, maar het feest was super! Helaas nergens een gelegenheid gevonden waar ze oliebollen verkochten, dus als iemand van jullie er nog eentje kan bewaren.....?
Als echte diehards op 2 januari 2011 besloten om naar Angkor Wat te gaan, samen met Franziska (Dui) en Antti (Fin). Natuurlijk ook nog even de zonsopgang bij Angkor Wat meegepakt. Dit betekende wel om 04.15 uur vertrekken! Ach je moet er wat voor over hebben! Angkor Wat is zeker speciaal en onbetwist de moeder der tempels. Helaas heeft het mij geen gevoel zoals bij Machu Picchu gegeven.

Dit berichtje typ ik nu vanuit Battambang, hier ben ik na Siem Reap met Franziska en Antti naar toe gegaan. Morgen gaan wij hier een tuktuk-tour doen, waarbij we naar een crocodile farm, caves, de enige wijnboerderij in Cambodja en de Bamboo railway gaan.

Verder kan ik melden dat ik het nog steeds onwijs naar m'n zin heb! Hoewel ik jullie natuurlijk wel ontzettend mis. De mensen in Cambodja zijn geweldig, dat terwijl ik wisselende verhalen over Cambodja heb gehoord. Ook het eten is hier top! Heb vandaag trouwens een kookcursus gedaan, dus voor diegene die mijn nieuwe kookkunsten willen ervaren, kom dan ff langs als ik weer thuis ben! Zeg het maar; een vis Amok? Een beef Lok Lak? Of een chicken - pineapple??

Nou dit was het voor deze keer wel weer. Weer een flinke lap tekst!
By the way hebben jullie nog nieuwtjes uit Nederland te melden? Is het nog steeds wit? Hoe is het met ons nieuwe cabinet? Nieuwe roddels? Wie heeft met wie?

Cheers Thomas